از ماه مارس تاکنون، فیلیپین تحریکات خود در آب های مجاور ریف «رن آی» را تشدید کرده است. ۵ مارس، دو کشتی تدارکاتی و دو کشتی گارد ساحلی فیلیپین به آب‌های مجاور ریف «رن آی» نزدیک شدند و مصالح ساختمانی و تدارکات را به کشتی‌های جنگی که به طور غیرقانونی در ساحل، لنگر انداخته بود انتقال داده و عمداً به سوی کشتی‌های گارد ساحلی چین حرکت کردند که باعث بروز مشکلاتی شدند. گارد ساحلی چین مطابق با قانون، این کشتی های فیلیپین را متوقف و تحت کنترل قرار داد.

 هجده روز بعد، فیلیپین یک بار دیگر وعده خود را زیر پا گذاشت و یک کشتی تدارکاتی و دو کشتی گارد ساحلی فیلیپینی به طور غیرقانونی به آب های مجاور ریف «رن آی» وارد شدند. در واقع، آنچه فیلیپین این بار حمل می کند، اصلاً وسایل زندگی نیست، بلکه مصالح ساختمانی برای تعمیر و تقویت کشتی های جنگی است که به طور غیرقانونی در ساحل، لنگر انداخته بود. هدف این بوده که پایگاه های دائمی در جزایر و ریف های بدون ساکنان  چین ایجاد کند. گارد ساحلی چین بار دیگر اقدامات کنترلی لازم را مطابق با قانون و برای شکست دادن نقض و تحریک از سوی فیلیپین انجام داد.

علاوه بر این، به غیر از این دو ورود غیرقانونی، فیلیپین همچنین با نادیده گرفتن هشدار چین، نیروهای خود متشکل از  ۳۴ نفر را در ۲۱ مارس به طور غیرقانونی به ریف «تیه شیان» چین فرستاد.  تحت نظارت قانونی گارد ساحلی چین، چنین تلاش فیلیپین برای اشغال غیر قانونی ریف«تیه شیان» با شکست مواجه شد.

اما یک سوال مطرح می‌شود. آن هم اینکه هدف فیلیپین در راستای برپایی اتفاقات در روزهای اخیر در دریای جنوبی چین چیست؟  تحلیلگران خاطرنشان کردند که روی اقدامات فیلیپین سه برنامه پنهان شده است:

اول، تلاش برای ایجاد یک موضوع بحث انگیز و تخریب چهره بین المللی چین از طریق “خودنمایی” در جهت تقویت ادعای غیرقانونی خود بر دریابی جنوبی چین.  اقدامات تحریک آمیز اخیر فیلیپین مملو از  خودنمایی است. به عنوان مثال، خبرنگاران سی ان ان در این حادثه حضور داشته و ویدیویی از “برخورد” کشتی های چینی و فیلیپینی را فیلمبرداری کردند و آن را به صورت آنلاین پخش کردند. در این بین همچنین آنها مظنون به استفاده از روبات های اجتماعی برای پخش آن در پلتفرم های اجتماعی بودند.

ثانیاً، بزرگنمایی موضوع دریای جنوبی چین  در جهت فراهم کردن فرصت دخالت آمریکا در امور منطقه ای. فیلیپین به عنوان پیروی ایالات متحده از هیچ تلاشی برای حمایت از حضور ایالات متحده در منطقه آسیا و اقیانوسیه دریغ نمی کند و موضوع دریای جنوبی چین یک بهانه بسیار خوب است.  در ظاهر، این برنامه فیلیپین است، اما در پس پرده، ایالات متحده  طراح واقعی است. آنها با هم آواز می خوانند و قصد دارند نیروهای داخل و خارج از منطقه را برای مهار چین به هم پیوند دهند و در نهایت به هژمونی ایالات متحده خدمت کنند.

علاوه بر این، ایالات متحده، ژاپن و فیلیپین در ماه آوریل نشستی را در واشنگتن برگزار خواهند کرد و خارجی ها پیش بینی می شود که موضوع دریای جنوبی چین  از موضوع اصلی این اجلاس خواهد بود.

خودنمایی اخیر فیلیپین در دریای جنوبی  نیز  کار تدارکاتی برای بزرگنمایی مسئله دریای جنوبی چین به شمار می رود.

برخی از افراد فیلیپین اخیراً بارها ادعا کرده اند که ادعاهای چین در مورد حاکمیت بر دریای جنوبی را به داوری بین المللی ارائه کنند. بر همه معلوم است که حاکمیت سرزمینی و حقوق و منافع دریایی مربوطه چین در یک فرآیند تاریخی طولانی مدت شکل گرفته و تثبیت شده است که دارای مبنای تاریخی و قانونی کافی است و با قوانین بین المللی مانند منشور سازمان ملل متحد و پیمان قانون دریایی سازمان ملل منطبق است. محدوده سرزمینی فیلیپین نیز توسط مجموعه ای از معاهدات بین المللی تعیین شده است و هرگز شامل هیچ جزیره و ریف در جزایر نان‌شا نشده است. ورود غیر قانونی کشتی های فیلیپین به ریف «رن آی»  حاکمیت سرزمینی و حقوق و منافع دریایی چین را نقض می کند.

در مورد به اصطلاح “پرونده داوری دریای جنوبی چین” که توسط فیلیپین در سال های گذشته مطرح شد، کاملا یک مسخره بود. اختلافات سرزمینی در محدوده پیمان قانون دریایی سازمان ملل سازمان ملل متحد نیست. چین در سال ۲۰۰۶ بیانیه ای را مطابق با مفاد این پیمان صادر کرد تا اختلافات مربوط به تحدید حدود دریایی را از داوری و سایر رویه های حل و فصل اجباری حذف کند. به این ترتیب، قطعنامه داوری فیلیپین به اصطلاح دریای جنوبی چین کاملا یک کاغذ باطله است.

تحت تحریک ایالات متحده، فیلیپین همچنان به ایجاد مشکلات در دریای جنوبی چین پرداخته و به آسیب رسانی به صلح و ثبات منطقه ای دست می زند.  برای پاسخ به این سوال که  اتحاد ایالات متحده و فیلیپین ثبات یا بی ثباتی را برای منطقه به ارمغان می آورد، باید به تجربیات گذشته نگاه کرد.