گوناگونی سن، جنسیت، تخصص، مهارت و مقطع تحصیلی در این دسته از مراکز بالاست. مجموعه ای که بواسطه دامنه شغلی خیلی گسترده که مثلا از یک خدمتگزار یا اپراتور تلفن در پایین ترین سطح شروع شده و تا فوق تخصص جراحی در بالاترین سطح تحصیلی و اثرگذاری ادامه دارد، طبیعتا مدیرانی را می طلبد که علاوه بر تسلط به وظایف اصلی و ذاتی، توانایی هماهنگی و همسو کردن سلایق مختلف و نیز به حداقل رساندن تعارضات مخرب را نیز داشته باشد.
به نظر می رسدچنانچه مدیر منابع انسانی در بیمارستان، به تقویت ارتقا فرهنگ کار تیمی همت گمارد، موضوع امداد  ونجات و پرداختن به زوایای اخلاقی و انسانی در راستای خدمت رسانی به مراجعین و بیماران بیش از پیش نمایان می شود. چراکه فرآیند ورود، نگهداری و تشخیص بیماری، جراحی، ریکاوری، اقدامات کلینیکی و پاراکلینیکی جملگی ماحصل تعاملات انسانی و دارابودن روحیه اخلاق مدارانه، فارغ از رنگ و نژاد و فرهنگ و قومیت و ملیت است.
پرواضح است منابع انسانی که امروز از آن به عنوان سرمایه فکری یاد می شود یک اصل بی بدیل و غیرقابل جایگزین است (که با توجه به فلسفه تاسیس بیمارستان که همان ورود بیماران روحی و جسمی و نگهداری و مراقبت از ایشان به منظور بهبود و سلامتی است) موضوع مسائل عاطفی و فاکتورهای اخلاقی و انسانی بیش از پیش نمود می یابد. بنابراین پرداختن به روح و تعالی ناب دینی به منظور انطباق وظایف محوله سازمانی با ارتقا اخلاقیات انسانی در مواجهه با انسانهای نیازمند و بیماران وظیفه ای است که این مدیران را از سایر مدیران در حوزه های بازرگان، تولیدی، خدماتی، صنعتی و … متمایز می کند.

مدیریت بیمارستان علاوه بر تعقیب اهدافی که با سیاست ها و فعالیت های مرتبط با کاهش هزینه ها، بهبود امور کسب و کار و تغییر شرایط کاری به نفع پرسنل و در عین حال خدمت گیرنده، ایجاد فضای رقابتی، حفظ و نگهداشت منابع انسانی، آموزش و توسعه شغلی را شامل می شود، باید توان اداره ظرفیت از خودگذشتگی و ایثار و خلق باورهای بشردوستانه به منظور کمک به همنوع تحمل شرایط بحرانی، ترجیح منافع ملی و جمعی به اهداف فردی و خانوادگی را نیز داشته باشد.
چنانکه در بحران فراگیر اخیر کرونا در کشور شاهد خلق حماسه های گسترده و جانفشانی های زیبا و ماندگار از سوی همه طبقات و گروه‌های جامعه پزشکی و پیراپزشکی بودیم.