این مزیت نسبی که در ۲۵ سال گذشته حائز اهمیت بوده است، این کشور را به یک غول بزرگ اقتصادی و حتی سیاسی در سطح جهان بدل کرده است. در همین راستا کشورهای اروپایی به همراه آمریکا در برابر کشور چین صف آرایی می کنند. جهان غرب می خواهد برخی از کشورها را در عرصه های مختلف در زمینه های حقوق بشری محدود کند.
می توان اذعان کرد که غرب مسائل حقوق بشری، کارگری و اقلیت ها را در کشورهای دیگر دنبال می کنند. اگر چه در بدو امر برای رسیدن به توسعه شاید همین موارد را رعایت نکرده باشند اما از این حربه و ابزار محدودیتی در سطح جهانی بهره های اقتصادی می برند.
بهایی که به صورت خانمان سوز در خاورمیانه، چین و آفریقا وجود دارد. به طور قطع بسیاری از این رفتارهای خشن تاریخ گذشته اند و کل بشر به این نتیجه رسیده است که از روش های انسانی برای بهره مندی از حمایت دنیا استفاده کند.
با توجه به وجود ایدئولوژی در حکومت های  چین، روسیه و کشورهای آسیایی باید بپذیریم در قالب نهضت های آزادی خواهی شاید آمریکا سردمدار این نوع اصلاحات نگرش در سطح دنیا باشد و در قانون اساسیش نیز این موضوع وجود دارد اما این امر را نیز نمی توان فراموش کرد که ایالات متحده از این موضوع، استفاده ابزاری، اقتصادی و توسعه گرانه می کند.
حال اینکه تمام دنیا در حوزه اجتماعی به یک بلوغی رسیده است. کشور چین امر کارفرمایی و کارگری را می داند که خوشبختی، رفاه و سعادت فقط برای یک طبقه خاص نیست و باید حداقل هایی را برای جمعیت وسیع و مردمش فراهم کند تا بتواند گروه های برخوردار را به خود وفادار کند.