پلیس کانادا چند روز گذشته با استفاده از اسپری فلفل، شوکر و باتوم، اقدام به «پاکسازی» تظاهر‌ات‌کنندگان «کاروان آزادی» کرد که مرکز اتاوا را اشغال کرده بودند. دولت کانادا اعلام کرده بود معترضان «تهدیدی برای دموکراسی» هستند.

جالب اینجاست که سیاستمداران کانادایی، تظاهرات مشابهی که سال ۲۰۱۹ در هنگ کنگ اتفاق افتاد یک «اقدام حقوق بشری» خواندند و اما اکنون همین منظره در اتاوا را «تهدیدی برای دموکراسی» می‌دانند. به‌راستی معیارشان چیست؟

در واقع، از نظر سیاستمداران غربی، دموکراتیک بودن یا نبودن کاملاً به محل وقوع حادثه بستگی دارد. اگر این اتفاق در یک کشور غربی رخ دهد، «تهدیدی برای دموکراسی» است و باید به شدت سرکوب شود. اگر در کشورهایی مانند چین، ایران و روسیه اتفاق بیفتد، اقدامی «دموکراتیک» و «حقوق بشری» است که باید کاملاً از حمایت شود و در کنار تظاهرات‌کنندگان و حتی اغتشاشگران بایستند.

اما نتیجه این استانداردهای دوگانه بازی با آتش است و در نهایت منجر به خوردن میوه تلخ آن خواهد شد. حادثه حمله به ساختمان کنگره ایالات متحده در ژانویه سال گذشته و عملیات اخیر «کاروان آزادی» در کانادا نمونه های بارز آن هستند.