با بارندگی هایی که از هفتم اسفند در جنوب و شرق کشور آغاز شد، در روستاها و شهرهای استان سیستان و بلوچستان سیل جاری و موجب محاصره برخی روستاها شد. سیلی که به ۲۰ هزار کیلومتر راه و بیش از ۲۰۰ دستگاه پل آسیب زد و ۲۵ محور اصلی و فرعی را مسدود کرد.

در حال حاضر روند امدادرسانی به سیل زدگان در حال انجام است و آب و برق مناطق مختلف درگیر وصل شده است. اما هنوز خانه ها از ازدحام سیل رها نشده و مردم نگران روزهای آینده خود هستند.

مردم نه خانه ای برای پناه گرفتن دارند و نه جایی برای کار کردن و نه درآمدی که با آن بتوانند معیشت خود را تامین کنند. زندگی اکثر مردم سیستان از راه کشاورزی دیم می گذشت که سیل تمام آن را نابود کرده است.

در تابستان رها نشدن آب هیرمند از سوی افغانستان دلیل خشک شدن هامون بود و بادهای موسمی را به طوفان‌های شن تبدیل می کرد و مشکلات تنفسی و معیشتی را برای مردم سیستان و بلوچستان ایجاد کرد و کشاورزی منطقه را تحت تاثیر قرار داد و حالا این سیلاب است که به بخش کشاورزی خسارت وارد کرده است.

گفته می شود در حوزه کشاورزی بیش از ۱۸ هزار هکتار اراضی زراعی آبی، ۱۹۰۰ هکتار اراضی باغی، ۲۰۰ واحد گلخانه، ۳۰۰ واحد دامداری روستایی و عشایری، ۲۷۰ حلقه چاه، ۱۰۰ کیلومتر راه بین مزارع و ۸۰ بند و سازه آبخیزداری خسارت دیده اند.

همچنین به دلیل شدت بارندگی‌های اخیر تاکنون ۳۷ قلعه، بنا و بافت تاریخی در استان سیستان و بلوچستان دچار خسارت شده است. به گفته مسئولان با توجه به اینکه هنوز امکان حضور میدانی کارشناسان و ارزیابان به طور کامل فراهم نشده اما بر اساس ارزیابی‌های اولیه و اطلاعات واصله از شهرستان‌ها، این بناهای تاریخی در سیستان و بلوچستان از ۱۰ تا ۴۰ درصد دچار خسارت شده‌اند که امکان افزایش این آمار نیز وجود دارد.

در روزهای گذشته دولت افغانستان آب را از بند کمال خان به سوی شهر زرنج رها کرده است و فیلم و عکس های زیادی هم از آن در فضای مجازی منتشر شد.

موضوعی که محمدرضا علیمرادی مدیرکل حفاظت محیط زیست استان سیستان و بلوچستان نیز آن را تایید کرد و از رها شدن آب هیرمند از افغانستان به سد «جریکه» خبر داد و گفت: «این سیلاب سد کمال خان است که به سمت ایران رهاسازی شده است».

آبی که گفته می شود به سمت هامون رهاسازی نمی شود و برای تأمین منابع آب شرب استفاده خواهد شد. مردم سیستان نگران روزهای آینده خود هستند، اینکه چند سال طول خواهد کشید تا بتوانند دوباره سرپا شوند. آنها نگران شرایط بعد از سیل هستند چون نه خانه ای برای پناه گرفتن دارند و نه جایی برای کار کردن…