«آندری کورتونوف» مدیر علمی «شورای امور بین‌الملل روسیه» طی یادداشتی تحت عنوان «رقابت تسلیحاتی به رهبری آمریکا می‌تواند بشریت را به پرتگاه بکشاند» در روزنامه «گلوبال تایمز» به بحث تجارت هنگفت ایالات متحده از صادرات سلاح پرداخته است.

بر اساس یافته‌های اخیر «موسسه تحقیقات صلح بین‌المللی استکهلم»SIPRI، مجموع بودجه دفاعی جهان در سال ۲۰۲۳ به ۲٫۴۴ تریلیون دلار رسید.

گزارش سالانه «روندهای بودجه نظامی جهان» این موسسه نتیجه گیری کرده که این میزان بالاترین هزینه سالانه بودجه دفاعی از سال ۲۰۰۹ بوده و بشر تاکنون هیچگاه تا این اندازه برای تدارکات نظامی خرج نکرده است.

کشورها ۲٫۳ درصد از تولید ناخالص داخلی خود را برای محافظت از خود در برابر یکدیگر هزینه می‌کنند یا هدر می‌دهند.

بر حسب اتفاق، این دستاورد مشکوک بسیار فراتر از هدف اعلام شده ناتو است تا همه اعضای خود را ملزم کند که کمتر از ۲ درصد از تولید ناخالص داخلی خود را به امور دفاعی اختصاص دهند.

بی تردید، رهبران کشورها دلایل موجه زیادی برای تصمیمات خود برای افزایش خطرات در رقابت نظامی جهانی پیدا می‌کنند.

مانند بارهای قبل، آنها فعالانه درگیر یک سرزنش بی پایان هستند و قصد دارند تمام مسئولیت مسابقه تسلیحاتی را به گردن مخالفان ژئوپلیتیکی خود بیاندازند.

با این وجود، داده‌های متقن جای کمی برای ابهام باقی می‌گذارد و به ما می‌گوید آمریکا با بودجه ۹۱۶ میلیارد دلاری پنتاگون کماکان یک رهبر جهانی مسلم در این حوزه است. ناتو ۱٫۳۴ تریلیون دلار یا ۵۵ درصد از هزینه جهانی را هزینه کرده است. اگر به این آمار، بودجه دفاعی کشورهایی مثل ژاپن، کره جنوبی و استرالیا که به سرعت در حال رشد هستند را بیافزایید، مسئولیت غیرقابل انکار غرب در مسابقه تسلیحاتی جهانی آشکارتر به نظر می‌رسد.

همین روند مشابه آشکار را می‌توان در تجارت تسلیحات جهانی دنبال کرد. بر اساس اعلام SIPRI، طی پنج سال گذشته صادرات تسلیحات آمریکا ۱۷ درصد افزایش یافته و سهم این کشور از بازار جهانی از ۳۴ به ۴۲ درصد رشد کرده است.

آمار مربوط به ناتو نیز خود گویاست چرا که سهم این بلوک نظامی در ارائه تسلیحات به کشورهای خارجی در بازه ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۳ از ۶۲ به ۷۲ درصد افزایش یافته است.

بیشتر پیش بینی‌ها نشان می‌دهد آمریکا و متحدانش به تقویت مواضع خود در ارائه تسلیحات به بقیه جهان ادامه خواهند داد.

با در نظر گرفتن تمام این روندها جای شگفتی نیست اگر بشنویم رهبری آمریکا اغلب موضوعی شکاکانه در قبال کنترل سلاح داشته است.

آمریکا در سال ۲۰۰۲، تحت ریاست جمهوری «جورج دبلیو بوش»، از «پیمان موشک‌های ضد بالستیک» (ABM) که به مدت ۳۰ سال به مثابه ثبات راهبردی میان مسکو و واشنگتن بود، خارج شد.

دولت «دونالد ترامپ» در سال ۲۰۱۹ به مشارکت در «پیمان منع موشک‌های هسته‌ای میان‌برد» پایان داد که از سال ۱۹۸۷ مسکو و واشنگتن را از تولید، آزمایش و توسعه سیستم‌های موشکی زمین‌پایه با برد موثر ۵۰۰ تا ۵۵۰۰ کیلومتر منع می‌کرد.

ایالات متحده همچنین هیچگاه «پیمان منع جامع آزمایش هسته‌ای» را مورد تصویب قرار نداده است.

با وجود بسیاری از ادعاها مبنی بر اینکه ایالات متحده همواره به شدت با اشاعه تسلیحات هسته‌ای مخالف بوده اما سابقه موجود آمریکا در زمینه عدم اشاعه بهترین گواه برای تردید در این ادعاست.

برای مثال، تصمیم دولت «جو بایدن» برای ارائه سه زیردریایی اتمی کلاس «ویرجینیا» تا اوایل دهه ۲۰۳۰ به استرالیا، نگرانی‌ها درباره آینده رژیم منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای افزایش داده است.