آمریکا دهه ها است که از شیوه‌ های مختلف و متنوعی برای فشار بر ایران استفاده کرده است. اگر چه این فشارها اقتصاد ایران را رنجور کرد و کشور از مسیر توسعه دور افتاده است، اما آمریکا را هرگز به نتیجه دلخواهش که شکست انقلاب و تغییر نظام سیاسی در ایران بود، نزدیک هم نکرد.
اسرائیل چهار دهه تلاش کرده است تا با نفوذ بر سیاست ایالت متحده، به شکل گیری اجماع جهانی علیه ایران صورت عملی بدهد. از این رو در هر فشار جدید، تحریم و کارشکنی‌ غرب ردپایی از اسرائیل پیدا است.
ایران هم زمان که تلاش می کند در برابر فشار های آمریکا و متحدان منطقه ای اش ایستادگی کند از جایگاه جهانی خود دفاع می کند و دستگاه دیپلماسی سعی دارد با برقراری و گسترش ارتباط با کشورهای جهان این فضای مسموم شده با توهم ایران هراسی را بشکند.
شاید پرسیده شود چرا دستگاه دیپلماسی گفت و گو با دولت های متخاصم را در دستور کار خود قرار نمی دهد؟! باید گفت مسیر تیم دیپلماسی ایران خطوط قرمزی دارد و نمی تواند از اجرای اصول نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران عقب ‌نشینی کند.
آمریکا در ۴۰ سال گذشته نشان داد همواره به دنبال تضعیف انقلاب و نظام جمهوری اسلامی ایران و شکستن اراده ملت ایران است. از جنگ تحمیلی تا تحریم و محاصره های اقتصادی و کارشکنی در صادرات نفت ایران تا امروز که حمایتی همه جانبه از دشمن درجه یک ایران یعنی رژیم صهیونیستی دارد، همه بیانگر کینه و دشمنی آمریکا با ملت و نظام سیاسی ایران است.
تمام تلاش آمریکا برای شکستن اقتدار نظام جمهوری اسلامی مبتنی بر تحمیل و تشدید فشار اقتصادی است تا با تضعیف حاکمیت، روحیه مقاومت در ملت شکسته شود. امروز آمریکا برای اینکه کشوری را اشغال کند نیازی به لشگرکشی نمی بیند. بلکه سعی می کند قدرت و توان نظامی و اقتصادی‌ آن کشور را تضعیف ‌کند.
از این رو تاب آوری ایران در ۴۰ ساله گذشته یک استراتژی ملی است که قدرت چانه زنی دولتمردان ایران را بالا برده است. عزت، کرامت و توانمندی ملت ایران الگویی جهانی است و امروز ایران می تواند از موضع قدرت با آمریکا گفت‌ و گو کند.