اختلافات و دشمنی آمریکا با جمهوری اسلامی ایران آنچنان عمیق و ریشه دار است که با چند گفت و گو، دست دادن و توافقی شفاهی نمی توان نسبت به بهبود مناسبت های دو طرف امیدوار بود. نه جمهوری اسلامی ایران به قرار گرفتن در چنین مسیری تمایل نشان می دهد و نه آمریکا از رفتار خصمانه اش در قبال ایران دست بر می دارد.
سیاست های جو بایدن نیز فشار حداکثری از بیرون و فشار بر ایران را در دستور کار قرار داده است. آمریکا همچنان به جریان های مخالف نظام کمک های مالی می کند و از مخالفان سیاسی ایران حمایت ویژه ای دارد.
باید ببینیم از چه زاویه ای به این دستاورد ها نگاه می شود. از نگاه بیرونی تنشی که آمریکا دائما در حال خلق آن است، کارهای تبلیغاتی و رسانه ای، کوبیدن بر طبل کینه ورزی، تحریم های جدید و… این رفتار ها هیچ سیگنال مثبتی مخابره نمی کند .
در داخل ایران نیز رقابت هایی جناحی وجود دارد و گروه های سیاسی در رقابت با هم می خواهند بگویند ما این کار را کردیم و طرف مقابل در مواجهه با دستاورد رقیب توافق را کم رنگ جلوه می دهد. این جنبه ها نیز در داخل نتایج مثبت عملکرد دستگاه دیپلماسی را پوشش می دهد.
غرب همچنان برداشته شدن فشار از ایران را به معنای شکست خود می داند و سعی می کند به هر قیمتی فضای فشار بر ایران را حفظ کند. به ویژه صهیونیست ها برای محاصره بین المللی ایران تلاش ویژه ای دارند و همزمان روی برجسته کردن مشکلات داخلی کار می کنند.
سیاست آمریکا مبتنی بر نظرات لابی صهیونیست است. این گروه تئوری ایران هراسی، اسلام هراسی و شیعه هراسی را هم زمان پیش می برند. هر گونه تلاشی برای کاهش تنش با ایران مورد مخالفت این گروه تندرو قرار دارد. روسای جمهور آمریکا باید سیاست خود را با خواسته های صهیونیست ها پیش ببرند زیرا حیات سیاسی دولتمردان آمریکایی به حمایت های این گروه وابسته است.
بایدن نیز در همین راستا قدم برمی دارد و به هر قیمت و به هر وسیله ای فشار بر ایران را ادامه خواهد داد تا خواسته های لابی صهیونیست محقق شود. در آمریکا ترک فشار بر ایران مترادف به خطر افتادن موجودیت اسرائیل تعریف شده است. از این رو نباید به تغییر موضع آمریکا در قبال ایران امید داشت.
به ویژه که در سیاست های جدید آمریکا برای خاورمیانه تلاش شده پایگاه ها، نیروها و هزینه های نظامی آمریکا در منطقه کاهش داده شود. آمریکا می خواهد هزینه دفاع و حمایت از اسرائیل را بر دوش دولت های منطقه قرار دهد. فروش سلاح، تجهیزات و طراحی پروژه های پر هزینه در منطقه تلاشی برای حفظ امنیت اسرائیل است.
حضور فیزیکی آمریکا در منطقه کم می شود ولی حضور و قدرتمند شدن اسرائیل در منطقه بیش از پیش احساس خواهد شد. بر اساس سیاست های از پیش تدوین شده ای اقتصاد کشورهای منطقه به اقتصاد اسرائیل گره خواهد خورد تا امنیت صهیونیست ها در خاورمیانه تامین شود. در این مسیر ایران به عنوان دشمن سرسخت اسرائیل شناخته می شود. همانطور که پیش تر گفته شد عمق این دشمنی آنچنان زیاد است که نمی توان با یک توافق به بهبود روابط و ترک مخاصمه ایران و بزرگترین حامی اسرائیل یعنی آمریکا امیدوار شد.