عشق یعنی که تو فرمان بدهی، جان بدهم
تا تو هستی به دلم، پرتوِ ایمان بدهم
آنقدر مست شوم از همه ی بودن تو
که جهان را بفروشم به تو ارزان بدهم
هستی و زندگی ام از تو توان می گیرد
بهر ماندن به تو سوگندِ به قرآن بدهم
در هوای تو نفس حس قشنگی دارد
به کویر دل خود مژده ی باران بدهم
دفترم پر شده از شعر ترم پس باید
تا همین جا به غزل فرصت پایان بدهم