اولین هواپیمای تجاری تولید داخلی کشور چین، اولین پرواز خود را از شانگهای به پکن در ۲۸ می به انجام رساند.

این پرواز موفق بلافاصله مورد حمله منتقدان قرار گرفت و اتهاماتی همچون نیاز این هواپیما به قطعات ساخت غرب در زنجیره تامین آن وارد شد. این اتهامات تلاش می‌کرد تا دستاوردهای چین را بی ارزش جلوه دهد. با این حال، به زودی به این موضوع اشاره شد که زنجیره‌های تامین قطعات برای سازندگان هواپیماهای مشابه، از جمله بوئینگ و ایرباس اروپایی، یک سبد جهانی‌سازی شده از قطعات ساخته شده در سرتاسر جهان در اختیار دارند که به ۱۱ هزار تامین‌کننده متفاوت متکی است.

منتقدان هواپیمای ساخت چین، چند نکته اصلی را فراموش کرده اند. اول آنکه اگر قطعات آیفون عمدتاً در چین ساخته می شود، آیا این بدان معناست که اپل یک شرکت چینی است؟ این واقعیت که چین توانسته یک مدل هواپیمای تجاری بومی بسازد و با غول‌های غربی رقابت کند، نشان می‌دهد که چین تا چه حد پیشرفت کرده است و نشان می‌دهد که رشد اقتصادی این کشور از تولید محصولات معمولی به تولید دستاوردهای پیشرفته رسیده است. تامین برخی از اجزای C919 از خارج از چین، از ارزش این دستاورد چینی نخواهد کاست. بدیهی است که اکنون چین صرفاً کالاها را مونتاژ نمی کند، بلکه قادر است محصولات پیشرو جهانی تولید کند.

ثانیاً، این واقعیت کهC919، مانند سایر سازندگان هواپیما، دارای زنجیره تامین جهانی است، نشان‌دهنده همکاری برد-برد در یک مشارکت جهانی است و این پیام را برای آمریکا دارد که در تلاش برای سیاست‌های تحریمی خویش چه فرصتهایی را از دست می دهد. زنجیره‌های تامین قطعات دارای سازوکارهای بسیار پیچیده‌ای هستند که می‌تواند در بسیاری از کشورها گسترده شود و شبکه‌های تجاری در سراسر جهان را ایجاد کند و فرصتهای اشتغال و نوآوری را در هم ادغام کند. محصول این سازوکار پیچیده جهانی، تسهیل امور بواسطه کاهش هزینه‌ها و افزایش کارایی است.

موفقیت C919 به ما یادآوری می‌کند که زنجیره‌های تامین نه تنها جهانی هستند، بلکه باید به همین شکل حفظ شوند. برای بسیاری از تولیدکنندگان اروپایی و آمریکایی، موفقیت این زنجیره نشان دهنده فرصت رو به رشد بازار چین است. پس به چه دلیلی آمریکا مایل است این زنجیره اقتصادی را سیاسی کرده یا از بین ببرد؟ این واقعیت همچنین مفهوم تجارت با بازی «جمع صفر» را که بارها توسط روسای جمهور ایالات متحده با شروع به کار ترامپ مطرح شده است، به چالش می کشد. این ایده که برخی از کشورها به بهای «خرج» دیگران «برنده» شوند، منجر به این درک گمراه‌کننده‌ شده است که تجارت با چین برای ایالات متحده “زیان” است و همین مساله باعث تحریک سیاست‌های تهاجمی و معکوس مانند سیاست ایجاد تعرفه‌های گمرکی برای کالاهای چینی شده است.

ایالات متحده با سیاست های خود به دنبال «ژئوسیاسی کردن» اجباری زنجیره‌های عرضه جهانی است و می کوشد تا تسلط سیاسی را در مقابل کارایی بازار، بعنوان اولویت اصلی تعریف کند. این سیاست، در صنایع متعدد از جمله نیمه هادی ها و همچنین پنل های خورشیدی، نتایج فاجعه باری برای مشاغل آمریکایی به همراه داشته است. ایالات متحده فعالانه به دنبال تحریف جهانی سازی به نفع چنین اهداف سیاسی است. بعنوان مثال، گروه های کوچکی مانند چارچوب اقتصادی هند و اقیانوس آرام را برای تحقق همین هدف تحت فشار قرار می دهد. این اقدامات آمریکا از نظر اقتصادی آسیب زاست.

هواپیمای ساخت چین با عنوانC919 نمونه مناسبی از مشارکت تجاری غرب و چین می تواند باشد که به توسعه اقتصادی متقابل در سراسر جهان کمک می کند. اگرچه رسانه‌های غربی بارها بر «رقابت» با شرکت هواپیماسازی بوئینگ آمریکا تأکید می‌کنند، اما هدف مهم  چین این است که به رشد خود ادامه ‌دهد و به دستاوردهای بیشتر دست یابد. این هواپیما یک دستاورد بزرگ در مسیر توسعه چین در چند دهه گذشته است که از بسیاری جهات توسعه یافته است.

اولین پرواز تجاری موفق C919 یک گام بزرگ رو به جلو برای صنعت هوانوردی چین است. توسعه بیشتر هواپیماهای داخلی چین این امکان را برای این کشورفراهم می کند که به یکی از تامین کنندگان هواپیماهای غیرنظامی و محصولات و خدمات مرتبط با آن در جهان تبدیل شود که این نکته کشور را قادر می سازد تا در حوزه فن آوری با سایر کشورها به منظور دستیابی به منافع متقابل و نتایج برد-برد مشارکت کند.