شادروان نظام‌الدین فاطمی از دانش‌آموزان سابق دبیرستان حکیم نظامی قم در سال ۱۳۲۸ تحصیلات خود را به پایان رساند و اوایل دهه هفتاد درگذشت. بر آن شدم که برای بزرگداشت مقام والای معلم و خدمات این اسطوره‌های آموزشی، گردهمایی‌هایی ترتیب دهم که شاگردان و معلمان دبیرستان حکیم نظامی در کنار هم باشند و از دبیران پیشین خود تجلیل کنند. مرحوم نظام‌الدین فاطمی شاعری آزاده و در ترانه‌سرائی توانا بود، به نحوی که ترانه‌‌های بسیاری از خوانندگان قدیمی ساخته و پرداخته او است.

از سال ۱۳۶۸ تا به امروز ۲۹ گردهمایی سالیانه دانش‌آموختگان دبیرستان حکیم نظامی تشکیل شده است. اولین گردهمایی مهرماه ۱۳۶۸ با عده قلیلی در حدود ۱۰ تا ۱۵ نفر از شاگردان و دبیران دبیرستان حکیم نظامی تشکیل شد و بعد از آن سالی یک بار این همایش ترتیب یافت، اما در سال ۱۳۹۹ به علت شیوع بیماری کرونا به صورت مجازی انجام پذیرفت، همه ساله ۳۰۰ تا ۴۰۰ نفر در این گردهمایی‌ها حضور می‌یافتند و امسال هم سی‌‌امین گردهمایی را به صورت مجازی و در بیست‌ویکم اسفندماه، روز شاعر نامدار حکیم نظامی برگزار خواهیم کرد.

محل تشکیل جلسات طی سال‌های گذشته اوایل در منازل و بعدها به دلیل استقبال زیاد از شرکت در این گردهمایی‌ها در سالن رستوران‌ها، تالارها، و مجتمع‌ها و چند سال متوالی در پژوهشگاه علوم انسانی، چند سال در دبیرستان حکیم نظامی قم و سال ۱۳۸۵ در سالن اجتماعات روزنامه اطلاعات برگزار شد که در این همایش با سخنرانی خانم دکتر ژاله آموزگار، از استاد فاضل و دانشمند دکتر محمدامین ریاحی تجلیل به‌عمل آمد و لوح تقدیر استاد به خانم آموزگار به عنوان همکار دکتر ریاحی اهدا شد.

دکتر محمدامین ریاحی که در سال‌های ۱۳۲۹ تا ۱۳۳۱ به مدت ۲ سال دبیر دبیرستان حکیم نظامی قم بودند، در روز تجلیل از ایشان به علت کهولت در همایش حضور نداشتند.

در سال‌های اولیه تشکیل جلسات به دلیل نبود وسایل جدید ارتباطی امروزی از مدعوین به وسیله نامه‌های پستی دعوت به‌عمل می‌آمد که کاری مشکل و گاهی بی‌نتیجه بود. در سال‌های اولیه بر آن شدم که در دعوت‌نامه‌ها سروده‌ای مناسب بنویسم که گویای حضور شاگردان و معلمان در کنار هم باشد، ولی هرچه در دیوان شاعران گشتم، چنین سروده‌ای را نیافتم، تا اینکه هم مدرسه‌ای خود شادروان نظام‌الدین فاطمی را که ذکر خیرش گذشت، به گفته من جامه عمل پوشاند و آنچه می‌خواستم سرود و تحویل من داد:

«دست ما کوته مبـادا یا رب از دامـان دوست

بزم ما خالی مبـاد از چهره خندان دوسـت

ای خوشا بزمی که در آن هر دو صاحب‌خانه‌اند

دوستانِ خوبِ استادان و استادان دوسـت».

که الحق سروده‌ای زیبا و جامع و آن چه بود که من می‌‌خواستم و سال‌های اولیه گردهمایی در دعوت‌نامه‌های کتبی این شعر نوشته می‌شد.

به این شعر اکتفا نکردم و بر آن شدم که بر روی این دو بیت سرودی تدوین شود که آهنگ و صدایی دلنشین داشته باشد و در ابتدای گردهمایی نواخته شود که این‌کار توسط آقای مهندس رامین رحیمی، فرزند برومند استاد علاءالدین رحیمی، فاضل دانشمندی که خود از حکیم‌ نظامیان است، در استودیوی مجهزی توسط آهنگسازان ورزیده و با آوایی دلنشین اجرا شد و شعر و سرود آن هم یادآور روزهای خوب و به‌یاد ماندنی تحصیل در دبیرستان حکیم نظامی قم با قدمت ۸۳ سال و با دبیران فاضل و دانشمند بود که برای ما ماندگار شد.

١۴٠٠/١١/١٩