چین متشکل از ۵۶ گروه قومی است. طبق داده‌های هفتمین سرشماری ملی جمعیت در سال ۲۰۲۰ که توسط «سازمان ملی آمار» منتشر شد، از میان این اقوام، گروه قومی «هان» ۹۱٫۱۱ درصد کل جمعیت چین را به خود اختصاص داده و ۵۵ گروه قومی دیگر ۸٫۸۹ درصد باقیمانده را تشکیل می‌دهند.

در مقایسه با سال ۲۰۱۰، نسبت اقلیت‌های قومی ۰٫۰۴ واحد درصد افزایش یافته است. افزایش پیوسته جمعیت گروه‌های قومی کاملا نشان‌دهنده توسعه و پیشرفت جامع تمام گروه‌های قومی تحت رهبری حزب کمونیست چین است.

این ۵۵ گروه اقلیت قومی با اینکه نسبت اندکی از کل جمعیت چین را به خود اختصاص داده‌اند اما به شکل گسترده‌ای در میان مناطق مختلف کشور پهناور چین توزیع شده‌اند. شما می‌توانید در مغولستان داخلی، شین جیانگ، نینگ‌شیا، گوانگ‌شی، تبت، یون‌نان، گوی‌جوئو، چینگ‌های، سی‌چوان، گان‌سو، هوبی، هونان یا هر استان دیگری اقلیت‌های قومی را ببینید.

از میان فهرست مناطق بالا، بیشترین جمعیت اقلیت‌های قومی را می‌توان در استان یون‌نان پیدا کرد. از بین تمام گروه‌های قومی در چین، قوم «جوانگ» با بیش از ۱۹ میلیون جمعیت، بیشترین تعداد را دارد.

قانون اساسی چین تصریح می‌کند: «تمام گروه‌های قومیِ جمهوری خلق چین برابر هستند. دولت باید از حقوق و منافع قانونی تمام اقلیت‌های قومی محافظت کند و به حفظ و ترویج روابط برابر، اتحاد، کمک متقابل و هماهنگی میان تمام گروه‌های قومی اهتمام ورزد. تبعض و سرکوب علیه تمام گروه‌های قومی ممنوع است.»

بنا بر این شهروندان مطابق با حقوق شهروندی ذکر شده در قانون اساسی و قانون تمام گروه‌های قومی در چین از حقوق برابر برخوردارند.

پس از پایه‌گذاری جمهوری خلق چین، دولت چین متوالیا تدابیر گوناگونی را برای ایجاد اصلاحات دموکراتیک در مناطق اقلیت به خواسته اقلیت‌های محلی به اجرا گذاشت و این اصلاحات را در اواخر دهه ۵۰ قرن بیستم تکمیل کرد. این اصلاحات برتری‌ها و مزایای اندکی معدود مانند اربابان فئودال، اشراف زاده و سران قبایل را از بین برد و نظام قدیمی استثمار و سرکوب انسان توسط انسان را نابود کرد.

نتیجتا، شمار کثیری از گروه‌های اقلیت قومی رهایی یافته و صاحب آزادی فردی شده و به اربابان خود در سرزمین مادری‌شان تبدیل گشتند. این اصلاحات دموکراتیک که طی سال ۱۹۵۹ در تبت رخ داد، نظام برده‌داری فئودال را نابود کرد که باعث شد حدود یک میلیون غلام و برده آزادی خود را به دست آورند و به اربابان جامعه جدید تبدیل شوند.

گروه‌های اقلیت قومی متنوع در چین از نظر عادات و آداب و رسوم بسیار متفاوت هستند. آنها روش‌های تولید و سبک زندگی متفاوتی دارند به گونه‌ای که در نوع لباس، رژیم غذایی، محل زندگی، ازدواج، آداب معاشرت و مراسم تدفین آنها تجلی یافته است. تمام گروه‌های قومی حق حفظ یا تغییر عادات و آداب و رسوم خود را دارند و این امر از سوی دولت مورد احترام قرار گرفته است. دولت چین هم از این حقوق در تمام ابعاد زندگی روزمره آنها حفاظت می‌کند.

به عنوان مثال، طی مراسم عید فطر امسال، دولت‌های محلی تدابیر موقت ترافیکی را در مناطق خود به اجرا گذاشتند تا مسلمانان در ایمنی و آرامش بتوانند عید فطر را جشن بگیرند.

دولت مراقبت و حفاظت خوبی  از تمام اقلیت‌ها و گروه‌های قومی به عمل می‌آورد و آنها با هماهنگی و درک کامل از یکدیگر در اتحادی عالی در حال زندگی هستند.

اقلیت‌های قومی در حال ایفای نقشی حیاتی در توسعه کشور هستند و به پیشرفت اجتماعی کمک می‌کنند. تمام اقلیت‌ها در حال کمک به رفاه و توسعه کشور چین هستند. این قدرت منحصربفرد نظام سیاسی چین محسوب می‌شود.