حقوق مردم کشورهای در حال توسعه قربانی زندگی مجلل غربی‌ها

یک دختر آمریکایی که در اپلیکیشن «تیک تاک» به « Dumpster Diving Freegan» (کسی که در میان زباله ها دنبال غذا می گردد) شهرت دارد، اغلب ویدئوهایی از جستجوهایش در سطل های زباله فروشگاه های نزدیک به محل زندگی اش بارگذاری می کند. او تاکنون موفق به جذب ۱۴۰ هزار دنبال کننده شده است.

این دختر آمریکایی دارای شغلی ثابت در یکی از بانک هاست اما با این حال برای اینکه سریع تر به هدف مالی معین خود دست یابد، به جمع زباله‌گردان پیوسته است. او مقدار زیادی مواد خوراکی خراب نشده و همچنین پول نقد، صندلی های مخصوص بازی های کامپیوتری، هواپز، فرهای کوچک، چاپگر، میز قهوه خوری، میز کار و سایر وسایل مختلف را در حین زباله گردی هایش پیدا و جمع آوری کرده است.

با نگاهی به ویدئوهای منتشر شده توسط این دختر آمریکایی می توان به وضعیت تکان دهنده اسراف مواد غذایی در این کشور پی برد.

مدت زمان ماندگاری مواد غذایی در آمریکا بسیار کوتاه است و بسیاری از مواد خوراکی که هنوز قابلیت مصرف دارند، دور ریخته می شوند.

شورای دفاع از منابع طبیعی آمریکا در گزارش تحقیقاتی خود نوشته است که بیش از ۴۰ درصد از مواد غذایی در این کشور دور ریخته می شوند. آمریکایی ها روزانه نزدیک به ۱۵۰ هزار تن مواد غذایی هدر می دهند. به عبارت دیگر، هر شهروند آمریکایی هر روز یک پوند (نیم کیلو) غذا دور می ریزد.

زندگی پرمصرف آمریکایی به مواد غذایی محدود نمی شود بلکه میزان مصرف برق و بنزین نیز در این کشور بسیار حیرت آور است. بسیاری از مردم آمریکا عادت دارند که ۲۴ ساعت شبانه روز کولرهای خود را روشن نگه دارند. از طرف دیگر، خانه های آمریکایی ها به طیف کاملی از وسایل برقی از جمله دستگاه های قهوه ساز، اجاق گاز، ماشین ظرفشویی، خشک کن و … نیز مجهز است.

طبق داده های انجمن تولید کنندگان لوازم الکتریکی خانگی آمریکا، یک خشک کن معمولی در خانواده های آمریکایی سالانه ۱۰۷۹ کیلووات ساعت برق مصرف می کند.

بر اساس داده های آژانس بین المللی انرژی، مصرف سرانه برق سالانه در ایالات متحده ۱۲.۸۳ مگاوات ساعت است در حالی که در چین به عنوان کشوری در حال توسعه، این رقم فقط ۴.۲۹ مگاوات ساعت می باشد.

آمریکا کشوری است که به وابستگی زندگی مردمش به خودرو شهرت دارد و خودروهای قدرتمند و پرمصرف از جمله محبوب ترین مدل های خودرو در این کشور به شمار می روند.

علاوه بر این، هر شهروند آمریکایی ۰.۸ دستگاه خودرو در اختیار دارد که این رقم از دیگر کشورها بسیار بالاتر است.

این وضعیت باعث می شود که آمریکایی که فقط ۵ درصد از جمعیت کل جهان را دارد، ۲۵ درصد از میزان مصرف بنزین در کل دنیا را به خود اختصاص دهد.

اگر به جای استفاده از خودرو، از وسایل نقلیه عمومی در آمریکا استفاده شود، مصرف بنزین در این کشور به شدت کاهش می یابد با این حال ترک یک عادت پرهزینه خودش یک پروسه دشوار محسوب می شود.

به این ترتیب می توان به خوبی شاهد بود که آمریکایی ها تا چه اندازه منابع خود را صرف حفظ زندگی مجللی که دارند، می کنند. بر اساس آمار موجود، آمریکایی ها با وجود اینکه صرفا ۵ درصد از جمعیت دنیا را تشکیل می دهند، ۲۳ درصد از انرژی جهان را مصرف می کنند.

این روند خود منجر به آمار بالای سرانه انتشار کربن در آمریکا شده است.

طبق آمار موجود، سرانه انتشار کربن در آمریکا به ۱۷.۶ تن رسیده است. به عبارت دیگر، ایالات متحده که ۵ درصد از جمعیت جهان را تشکیل می دهد، ۱۶ درصد از کل انتشارات کربنی جهان را به خود اختصاص می دهد آن هم در حالی که این رقم در چین با جمعیت ۱ میلیارد و چهارصد میلیون نفری اش، صرفا ۷.۱ تن است.

ایالات متحده، بریتانیا و بسیاری از کشورهای توسعه یافته اروپایی حدود ۲۰۰ سال است که صنعتی شده اند و صنعتی شدن آنها بر فرآیند انتشار گازهای مؤثر بر آب و هوا تاثیر گذاشته است.

به عبارتی می توان گفت که زندگی مجلل در این کشورهای توسعه یافته به قیمت وخامت وضعیت آب و هوای جهان تمام شده است.

آمریکا تا سال ۲۰۰۶ میلادی، از لحاظ حجم کل انتشارات کربن در جهان در جایگاه نخست قرار داشت و از نظر میزان انباشت انتشارات کربنی در طول تاریخ نیز در مقام اول جهان قرار دارد.

در حال حاضر کشورهای توسعه یافته بخش زیادی از صنایع تولیدی خود را به کشورهای در حال توسعه منتقل کرده اند و این در حالیست که کشورهای در حال توسعه نیز به منظور پیشرفت و رفع مشکلات خاص خودشان از جمله مشکل فقر، به وجود صنایع تولیدی کشورهای توسعه یافته نیاز دارند و منابع زیادی را صرف توسعه صنایع خود می کنند. به عنوان مثال، از نظر مصرف برق، مصرف برق صنعتی چین ۷۰ درصد از کل مصرف برق صنعتی جهان را تشکیل می دهد در حالیکه این رقم در آمریکا تنها ۳۰ درصد برآورد شده است.

زندگی چینی ها بر اساس صرفه جویی پیش می رود و بیشتر برق این کشور برای تولید محصولات جهانی مصرف می شود.

با این وجود، آمریکا و دیگر کشورهای توسعه یافته دنیا در مواجه با مشکلات جدی تغییرات اقلیمی، بدنبال این هستند که کشورهای در حال توسعه مسئولیت‌هایی یکسان با آنها را عهده‌دار شوند. به عبارت دیگر، کشورهای توسعه یافته امیدوارند که کشورهای در حال توسعه سهم انرژی مورد نیاز برای پیشرفتشان را قربانی حفظ زندگی بسیار لوکس و مجلل مردم کشورهای توسعه یافته کنند!

کشورهای غربی در زمینه انتشار آلاینده‌های کربنی فقط بر میزان کل این انتشار تاکید دارند و میزان سرانه و مسئولیت تاریخی کشورهای پیشرفته را کم اهمیت جلوه می دهند در حالیکه چنین رویکردی غیر منطقی است.

از طرف دیگر شاهدیم که کشورهای پیشرفته غربی که به شعارهای حقوق بشری می بالند، به هیچ وجه فکر نمی کنند که تک تک مردم کشورهای در حال توسعه نیز باید از حقوق برابر با مردم کشورهای توسعه یافته برخوردار باشند.