حادثه افشای اسناد محرمانه پنتانگون مورد پوشش گسترده رسانه ها قرار گرفته و هنوز پیامدهای آن ادامه دارد. با توجه به آنکه پیش از این حادثه، افرادی مانند جولین آسانژ و ادوارد اسنودن موارد زشت زیادی درباره فعالیتهای جاسوسی آمریکا در اینترنت و نظارت و شنود متحدان توسط آمریکا را افشا کرده اند، این سئوال برای ما هم مطرح شده است که با وجود اینکه همه از این رفتار زشت آمریکا باخبرند و در مقاومت با فعالیتهای جاسوسی آمریکا در فضای مجازی هم اقدامات لازم را آغاز کرده اند، چرا هنوز بسیاری از کشورها قادر به فرار از نظارت و شنود آمریکا نیستند؟
جواب این سئوال را می توان در یک گزارش افشاگرانه که اخیرا توسط مرکز ملی واکنش اضطراری به ویروس رایانه ای و شرکت «۳۶۰» چین پیدا کرد. با خواندن این گزارش می توان دریافت که «هکرهای» آمریکایی چقدر به زندگی ما نفوذ کرده و در واقع، در همین کنار همه ما هستند.

ابزارهای جاسوسی فوق متنوع و فراوان سیا در فضای مجازی
گزارش فوق تاکتیک و راهکار و سوابق سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا) برای جاسوسی در فضای مجازی را افشا کرده است. با خواندن این گزارش حتما از تنوع و کمیت ابزارهای سیا برای سرقت اطلاعات شکوه می شوید.
قبل از همه با نمودار زیر به تشکیلات سیا نگاهی بیندازیم.
می توان دید که صرفا تحت یک بخش زیرمجموعه سیا به نام «مرکز اطلاعات سایبری» (CCI)، بیش از ۵۰۰۰ هکر دارند فعالیت می کنند، این هم آمار سال ۲۰۱۶ بود.
دلیل فراوانی و پیچیدگی تشکیلات سیا این است که تقریبا برای همه نوع تجهیزات الکتریک یا الکترونیک، یک ابزار جاسوسی خاصی را تهیه کرده است.
مثلا در مورد لوازم خانگی، بخش دستگاه‌های جاسازی شده (EDB) سیا هکی به نام «فرشته گریان» ساخت که فقط در دستگاه تلویزیون هوشمند سامسونگ جاسازی می شود. این هک پس از ورود به دستگاه تلویزیون، آن را در حالتی «خاموشی جعلی» قرار می‌دهد تا در صورتی که استفاده کنندگان متوجه نشوند، دستگاه تلویزیون را به یک گیرنده سیستم استراق سمع تبدیل کند طوری که مکالمات در اتاقی که دستگاه تلویزیون قرار دارد، ضبط می کند و از طریق اینترنت به سرورهای سیا می فرستد.
علاوه بر استراق سمع، بسیاری دیگر از برنامه های هک سیا هم برای انجام عملیات خرابکارانه تر و هدفمندتری ساخته شده است. به عنوان مثال، همان بخش EDB سیا برنامه های هک را در سیستم کنترل خودرو یا کامیون به منظور انجام سوء قصد جاسازی می کند.
بخش دیگری از سیا به نام بخش دستگاه های موبایل (MDB) «سلاحهای» متنوعی برای حمله به دستگاه تلفن هوشمند دارد. دستگاه موبایل آلوده به این برنامه های هک خودکارانه موقعیت جغرافیایی، اطلاعات صوتی و متنی کاربر موبایل را به سیا ارسال می کنند و بدون آگاهی کاربر، دوربین و میکروفون گوشی را به طور مخفیانه فعال می کند.
بر اساس گزارش مشترک مرکز ملی واکنش اضطراری به ویروس رایانه ای و شرکت «۳۶۰» چین ، سیا همچنین برنامه‌های «درب پشتی» را برای سیستم‌های عامل و روترهای اصلی مختلف توسعه داده‌اند، به عبارت دیگر، هر زمانی که سیا بخواهد، می‌تواند از این «دربهای پشتی» برای حمله به تجهیزات مد نظر خود استفاده کند.
طبق آمار، تا پایان سال ۲۰۱۶، مرکز اطلاعات سایبری (CCI) سیا بیش از ۱۰۰۰ سیستم هک، اسب تروجان، ویروس و سایر بدافزارهای «سلاحی شده» ساخته است.
این ابزارهای جاسوسی اکثریت سیستمهای تجهیزات الکترونیکی موجود در بازار امروز را پوشش دهد. این به معنای آن است که آمریکا می تواند افرادی را که از این سیستم ها استفاده می کنند، هر لحظه که بخواهد، مورد نظارت خود قرار دهد.
تحریک انقلاب رنگی هدف اصلی سیا برای سرقت اطلاعات
بسیاری شاید بپرسند، سیا با سرقت اطلاعات مردم عادی می خواهد چه کار کند؟ جواب این سئوال را نیز می توان در گزارش فوق پیدا کرد.
این گزارش افشا کرد، برنامه های هک سیا که در تجهیزات الکترونیک مردم جاسازی شده است، کاربردهای زیر را دارند:
– ارائه امکان مخابرات شبکه ای رمزگذاری شده
– ارائه امکان مخابرات در صورت محدود شدن خدمات اینترنت
– -ارائه امکان فرماندهی از طریق اینترنت و شبکه ارتباطات بی سیم برای تجمعات و تظاهرات
بدیهی است این کاربردها مخصوصا برای انقلاب رنگی فراهم شده و امکانات یافتن کاربران هدفمند، کمک به انتشار اطلاعات کاذب و شایعات، تحریک تظاهرات و تشدید مداوم درگیری های داخلی در کشور هدف را فراهم کرده است.
این در حالیست که طبق آمار، در چندین دهه اخیر، سیا حداقل ۵۰ بار با این روش دولت قانونی کشور هدفمند را سرنگون کرده یا برای این هدف تلاش کرده است.
آمریکا با این روش می تواند به بهایی بسیار ارزان و به روشی بسیار مخفیانه، مردم عادی در کشور هدفمند را به ایجاد احتلالات و شورش سوق دهد.

ماجرای یافتن راه ریشه ای سرقت اسرار توسط سیا

جای تعجب این است که با وجود بروزرسانی مدام تجهیزات الکترونیک، اما سیا همیشه می تواند برنامه های هک هدفمند برای تجهیزات الکترونیکی نوین را توسعه دهد. دلیل آن به ماجرای فعالیتهای جاسوسی آمریکا در دهه های ۲۰ و ۳۰ قرن گذشته بر می گردد.
در سال ۱۹۲۱ مردی جوان به نام بوریس هاگلین خودش یک ماشین رمزگذاری مکانیکی را طراحی کرد. این ماشین رمزگذاری کاربرد نظامی داشت و برای تلگرام ارسالی رمز ایجاد می کرد و رمزگشایی این تلگرامهای ارسالی نیز غیرممکن بود.
در زمان جنگ جهانی دوم، هاگلین از نروژ به آمریکا پناه برد. پرسنل سیا سراغ خود رفتن و از او خواستند ماشین رمزگذاری ساخت او را بفروشد تا آمریکا پس از بررسی آن، بتواند اطلاعات رمزگذاری شده ارسالی دیگر کشورها را رمزگشایی کند.
اما پس از تحقیقات طولانی مدت روی این ماشین رمزگذاری، سیا به این نتیجه رسید که راه حل مد نظر آنها برای رمزگشایی بسیار کارایی پایینی داشت و بهتر است به جای تجزیه و تحلیل و گشایش رمز گذاشته شده توسط یک دستگاه خاص رمزگذاری، باید در فرایند طراحی و ساخت آن دستگاه رمزگذاری مداخله کرد.
بدین سبب، سیا شرکت هاگلین را خریداری کرده و این شرکت، همان شرکت CryptoAG امروز که معروفترین شرکت تولید کننده ماشین‌های رمزنگاری امروز است و محصولات آن در بیش از ۱۲۰ کشور مورد استفاده است، می باشد.
پس از اکتساب شرکت هاگلین، سیا تحیقات درباره چگونگی مداخله در فرایند رمزگذاری را آغاز کرد. آن زمان دقیقا مصادف با دوره انتقال از ماشین رمزگذاری مکانیکی به ماشین الکترونیکی بود. سیا از این فرصت استفاده کرد و با سوءاستفاده از نقصهای ایمنی سیستم، راه دستکاری در الگوریتم ماشین رمزگذاری را یافت. از آن زمان، این روش به یک تکیه گاه قطعی دستگاه های اطلاعاتی آمریکا تبدیل شده است.
در آن زمان، شرکت CryptoAG دو نسخه از ماشین رمزگذاری را تولید می کرد. یکی «نسخه امن» بود که به متحدان آمریکا عرضه می شد و دیگری، «نسخه قابل کنترل» بود که برای کشورهای غیرمتحد تامین می شد.
درب جعبه پاندورا «برنامه درب پشتی» که توسط آمریکا باز شد، دیگر امکان بستن درب موجود نخواهد بود. آمریکا که دریافت هیچ کس متوجه «در پشتی» نشد، به تدریج آغاز به عرضه ماشین های رمزگذاری  «نسخه قابل دستکاری» به متحدان خود به منظور تحقق جاه طلبی هژمونی جهانی خود نیز کرد.
در آن زمان، فهرست کشورهای مورد استراق سمع دستگاه های اطلاعاتی آمریکا به سه رده A یعنی شوروی، B یعنی کشورهای آسیایی و رده G به معنای دیگر کشورها و متحدان تقسیم می شدند. بر اساس گزارش های رسانه های خود آمریکا، در دهه ۱۹۸۰، بیش از نیمی از اطلاعات کشورهای رده G با ماشین های رمزگذاری تولید شرت CryptoAG رد و بدل شده است.
سازمان‌های اطلاعاتی آمریکا با داشتن سابقه «شیرین» استفاده از برنامه های درب پشتی مذکور، بر مداخله در فرایند توسعه فناوریهای نوین دیگر پایبند شده اند. چندی پیش، یکی از مقامات سابق آژانس امنیت ملی آمریکا به نام کارن کویاتکوفسکی علناً اعلام کرده است که سیاستمداران آمریکا بسیار به برنامه های درب پشتی اهمیت می دهند و درگیر فرایند توسعه و طراحی سیستم های عامل و دیگر برنامه های رایانه ای هستند.
به این روش، سازمان‌ها و افرادی در سراسر که از تجهیزات اینترنتی و محصولات نرم‌افزاری آمریکا استفاده می‌کنند، به «افسران آگاهی» تحت کنترل سیا تبدیل شده‌اند. بسیاری از ما نیز در صورتی که اصلا آگاه نیستیم، به همدست آمریکا برای سرقت اسرار مورد نظر آن، تبدیل شده ایم.

شبکه های بومی صحنه «قهرمان بازی» افسران آگاهی سیا
البته بسیاری از دپارتمان هایی که سیا می خواهد به آنها نفوذ کند از شبکه های داخلی مانند پایگاه داده های پلیس استفاده می کنند، برای این نوع شبکه هایی که مستقیماً به اینترنت متصل نیستند، سیا نیز راه هایی برای نفوذ دارد.
سیا در سرکنسولگری آمریکا در فرانکفورت دپارتمانی به نام «مرکز اطلاعات سایبری اروپا» راه‌اندازی کرده است. هکرها، مأموران و پرسنل اطلاعاتی سیا می‌توانند تحت هویت کارکنان وزارت خارجه آمریکا به بهانه «ارائه خدمات مشاوره فنی» وارد کنسولگری شوند.
این افراد می توانند به طور مخفیانه دستگاه های یو سی بی جاسازی شده با بدافزار را در رایانه های مد نظر خود قرار می دهند تا داده ها را بدزند.
باید دانست ورود این هکرها یا افسران آگاهی به فرانکفورت به معنای آن است که آنها هم بتوانند بدون طی کردن بازرسی های مرزی، به ۲۵ کشور اروپایی دیگر از جمله فرانسه و ایتالیا بروند.
بدین دلیل، شاهد آن هم شده ایم که اقلام زیادی لوازم جاسوسی در بیش از ۱۶۰۰۰ «لیست خرید» سفارتخانه های ایالات متحده در سراسر جهان در سال ۲۰۱۸ ظاهر شد:
مثلا  سفارت آمریکا در السالوادور در آن سال در یک لیست خرید خود ۹۴ دوربین جاسوسی کراواتی، کلاهی، دکمه ای، ساعتی را قرار داد؛ سفارت آمریکا در کلمبیا نیز تقاضای مشابهی داشت.

تفکر دزدی اسرار کاملاً ریشه در رفتار دولت آمریکا داشته و سفارت به «لانه قدیمی» دزدی اسرار هکرهای آمریکایی تبدیل شده است.
تفکر سرقت اسرار کاملاً ریشه در رفتار دولت آمریکا داشته و سفارتهای آمریکا نیز به لانه های جاسوسان آمریکا تبدیل شده اند.
ضرررسانی به خود آمریکا
فعالیتهای جاسوسی افسارگسیخته آمریکا هم باعث ضرررسانی به خودش شده است.
در سال ۲۰۲۰، واشنگتن پست گزارش داد که ابزارهای هک سیا در سال ۲۰۱۶ به سرقت رفته است. در این گزارش اشاره شده است که سیا فقط مراقب گسترش زرادخانه حملات سایبری خود است اما اهمیتی به امنیتی خود این ابزارها نمی دهد. به عبارت دیگر، آمریکا هرگز آسیب این ابزارها را پس از دزدی آنها در نظر نگرفته است.
چندی نگذشته از سرقت این ابزارها، نزدیک به ۱۰۰ کشور در سراسر جهان از جمله آمریکا مورد حمله یک ویروس باج افزار به نام «WannaCry » قرار گرفتند.
این باج افزار توسط هکرها و با استفاده از حفره های امنیتی به دست آمده از سازمان های اطلاعاتی آمریکا نوشته شده است. آمریکا به ساخت ابزارهای هک برای حمله به دیگران ادامه می دهد، اما هرگز فکر نکرده است که خودش نیز هدف حمله ناشی از ابزارهای خودش قرار گیرد.
این نه تنها زیان های اقتصادی را برای آمریکا به همراه دارد، بلکه اعتبار ملی آمریکا را به شدت کاهش داده است. نیز از دست می دهد.
قهرمان اصلی حادثه اخیر افشای اسناد محرمانه پنتانگون، جوانی ۲۱ ساله آمریکایی به نام جک تکسیرا بود. او یک تکنیسین گارد ملی هوایی ایالات متحده است.
از جولین آسانژ تا ادوارد اسنودن و جک تکسیرا، کسانی که حقایق نظارت آمریکا بر کشورهای جهان را افشا می کنند، هر روز جوان تر می شوند. ضمنا، تعداد مقامات سابق آمریکا مانند کارن کویاتکوفسکی که برای بیان حقایق فعالیتهای جاسوسی آمریکا در دنیای مجازی بر خاسته اند نیز رو به افزایش است چون ارزش هایی که قبلاً به آنها اعتقاد داشتند شروع به تزلزل کرده اند.
در سطح بین المللی نیز آمریکا مورد محکومیت شدیدتری قرار گرفته است طوری که حتی سازمان ملل نیز به طور رسمی نگرانی های خود را ابراز کرده است.
بدیهی است که آمریکا هیچ محدودیتی برای استفاده خود از فناوری به منظور تحقق جاه طلبی های خود مد نظر قرار نگرفته است. با این حال، تکنولوژی توسط مردم اختراع می شود و در رقابت بین عقل و میل، ما می بینیم که افراد منطقی بیشتری به گفتن حقیقت برخانسته اند.
با تشدید تدابیر کشورها در مقابل فعالیتهای جاسوسی آمریکا، آمریکا دیگر با روزگار استفاده گسیخته و غیرمسوولانه از فناوری ها برای انجام فعالیتهای جاسوسی دفاع کرده است. این قطعی است که اگر آمریکا به این نکته متوجه نشده و هنوز به این فعالیتها ادامه دهد، جز لو رفتن مدارک بیشتر دال بر نقض به مقررات و نظم جهان، هیچ نتیجه دیگری نخواهد داشت.