«بابی نادری» روزنامه نگار و مستندساز مقیم لندن در مقاله‌ای تحت عنوان «لحظه سرنوشت‌ساز تغییر برای سوریه» که در «سی جی تی ان» به رشته تحریر در آورده به سفر رئیس جمهور ایران به سوریه، روند بازسازی این کشور و گرمی روابط دیپلماتیک کشورهای منطقه با دمشق پرداخته است.

خبرگزاری دولتی سوریه (سانا)، سوم مه (۱۳ اردیبهشت) گزارش داد «بشار الاسد» رئیس جمهور سوریه و «ابراهیم رئیسی» رئیس جمهور ایران یادداشت‌های تفاهمی را برای همکاری طولانی مدت و جامع در زمینه‌های مختلف به امضاء رساندند. این یادداشت‌های تفاهم همکاری در زمینه‌های نفت، ارتباطات، هوانوردی غیرنظامی، راه آهن، کشاورزی و غیره را پوشش می‌دهد.

این مسلما یک لحظه سرنوشت‌ساز برای سوریه و یک تغییر مثبت برای مردم آن کشور به حساب می‌آید و تاثیرات شگرفی برای خاورمیانه و جهان به دنبال دارد.

این تغییر به دنبال یک دهه جنگ طولانی، تصمیم «اتحادیه عرب» برای پذیرش مجدد سوریه و نقش میانجیگرانه چین در عادی سازی روابط بین ایران و عربستان سعودی صورت گرفته که تاثیرات مثبتی بر این منطقه جغرافیایی گسترده داشته است.

شهرها و روستاها و همچنین زیرساخت حیاتی سوریه مانند سیستم‌های آب و برق، بیمارستان‌ها و مدارس همگی خرابی گسترده‌ای را متحمل شدند. این سیستم‌ها به منظور بهبود کیفیت زندگی میلیون‌ها سوری و تضمین دسترسی آنها به نیازهای اولیه زندگی باید بازسازی شوند.

به دنبال یک دوره تنش زدایی نظامی، همسایگان سوریه تمایل خود برای مشارکت در یک برنامه بازسازی کارآمد و توجیه پذیر ابراز داشتند. تصمیم اتحادیه عرب برای دعوت مجدد از دمشق نیز ممکن است بر روند بازسازی تاثیر گذار باشد. این نهاد منطقه‌ای می‌تواند یک بازیگر کلیدی در ترتیب دادن سرمایه گذاری و ارائه کمک سیاسی در خصوص بازسازی زیرساخت سوریه باشد.

چین که نقش سودمند میانجیگرانه برای نزدیک کردن ایران و عربستان سعودی ایفاء کرده نیز ممکن است به بازسازی سوریه کمک کند. چین تجربه گسترده‌ای در سرمایه گذاری زیرساخت و رشد اقتصادی از طریق «ابتکار کمربند و جاده» دارد و مشارکت آن در بازسازی سوریه تاثیر مثبتی بر هم این کشور و هم منطقه پیرامون آن دارد.

ابتکار کمربند و جاده ممکن است به ارتقاء سیستم‌های جاده‌ای، ریلی و بندریِ سوریه کمک کند و به این ترتیب جابجایی مردم و کالاها تسهیل گردد.

تسهیل فعالیت‌های تجاری و اقتصادی می‌تواند به اشتغال‌زایی و توسعه اقتصادی منجر شود. علاوه بر این، ابتکار کمربند و جاده می‌تواند به ساخت خط لوله گاز و نفت کمک کند و به این ترتیب به سوریه یک منبع قابل اتکا از انرژی می‌دهد.

بدیهی است بازسازی سوریه یک مسئولیت بزرگ است که مستلزم یک تعهد مالی گسترده، دانش فنی و خواست سیاسی از سوی جامعه بین‌الملل است.

بازسازی مزیت‌های بالقوه عظیمی برای هم سوریه و هم بقیه منطقه به همراه دارد. میلیون‌ها سوری در شرایط بهتری زندگی خواهند کرد و بازسازی زیرساخت‌ها فرصت‌های شغلی شدیدا مورد نیاز را به همراه خواهد داشت و روند فرار مغزها نیز متوقف می‌شود.

با توجه به اینکه کشورهای بیشتری از جمله متحدان عرب به دنبال یک سیاست خارجی مستقل هستند و راهبرد گمراه کننده واشنگتن را رد می‌‌کنند، هر روز بیشتر از گذشته روشن می‌گردد که شکستن این بن بست و بازسازی آنچه جنگ وحشتناک به نابودی کشانده به نفع همه طرف‌هاست.

برای فرار از این معما، ضروری است طبقه سیاسی در واشنگتن خود را با واقعیت جدید وفق دهد چرا که کشورهای مهم تصمیم به ایفای نقش در بازسازی دیوارها و سقف‌های فروریخته سوریه گرفته‌اند و قصد دارند تمامیت ارضی و زیست پذیری آن را ارتقاء بخشند.

آنها باید از این توهم بیرون بیایند که استفاده از کارت تحریم‌ها باز هم منتهی به تغییر رژیمی خواهد شد که درگیری دور و دراز نتوانست آن را عملی کند.