به گزارش چراغ امید، حالا انسیه خزعلی، معاونت امور زنان ریاست جمهوری هم با برخی از این زنان دیدار داشته و صبح امروز در این باره نوشته است که پیگیری تسریع تصویب قانون کرامت در مجلس؛ اصلاح خلاءها در دستورالعمل‌های موجود و ایجاد ساز و کار لازم برای جرم انگاری هرگونه تعرض به امنیت زنان در همه عرصه‌های اجتماعی از جمله هنر و سینما را از وظایف این معاونت می‌داند.

با گذشت حدود چهار سال از جدی شدن جنبش می تو در جهان، سرانجام تلاش سینماگران و هنرمندان ایرانی هم راه خود را یافت. در یک سال گذشته که جنبش می تو درباره روایت آزارهای جنسی و برخی سو‌ رفتارها به سینمای ایران راه پیدا کرد، البته بسیاری از قربانیان روایت‌های خود را بدون نام منتشر کردند اما روایت سمیه میرشمسی درباره یکی از بازیگران مطرح سینما و تلویزیون افشاگری‌ها را به سمت دیگری هدایت کرد: «من، سمیه میرشمسی که در پشت صحنه یک فیلم به تهیه‌کنندگی و کارگردانی آقای [ع] با سمت دستیار دوم کارگردان حضور داشتم، با صدای بلند، فریاد می‌زنم که ایشان ( کارگردانی که در دفاع از سیاوش اسعدی و آیدین آغداشلو در برابر روایت‌های می تو صحبت کرده بود) دروغ می‌گویند و تجربه من در آن فیلم، تلخ‌ترین تجربه کاری من در سینمای ایران بود.»

بسیاری از سینماگران پس از این حرف‌ها در دفاع از او بر آمدند از جمله انجمن صنفی برنامه‌ریزان و دستیاران کارگردان سینما که در اطلاعیه‌ای از مخاطبین خود در انجمن خواست که سکوت نکنند و موارد اینچنینی را بدون ممیزی به آنها گزارش کنند. این انجمن در اطلاعیه تاکید کرد که اینگونه برخوردهای تحقیرآمیز، فقط نسبت به همکاران زن، صورت نگرفته و بارها گزارش‌هایی مبنی بر توهین، تهدید، تحقیر و حتی درگیری فیزیکی نسبت به آقایان همکار هم دیده شده است. بسیاری از بازیگران زن و همینطور برخی بازیگران مرد از جمله بابک کریمی، علی شادمان، امیر مهدی ژوله، میلاد کی مرام، پیمان معادی و رضا کیانیان درباره چنین اتفاقاتی در صفحات اجتماعی خود در فضای مجازی نوشتند و حتی صدا و سیما هم در در بخش خبری ۲۰:۳۰ به آن پرداخت.

بعد هم حدود ۸۰۰ نفر از سینماگران زن از جمله نیکی کریمی، هدیه تهرانی، هنگامه قاضیانی، پوران درخشنده، ترانه علیدوستی، ملیکا شریفی‌‌‌نیا، ویشکا آسایش، آزاده صمدی، مهرانه مهین‌ترابی و غیره با انتشار بیانیه‌‌‌ای هرگونه خشونت، آزار و باج‌‌‌گیری جنسی در محیط کار را محکوم کردند و برای توقف آن خواستار عواقب قانونی جدی برای متخلفین شدند.« تلاش میکنیم که پیگیری های ما زنان در خانه سینما برای تشکیل این کمیته مستقل پیگیری خشونت های جنسی، نتایج درخوری برای همه ما داشته باشد.»

بیانیه سینماگران از چند روز پیش در در  سایت کارزار قرار گرفت تا افراد دیگر نیز آن را امضا کنند و تا همین حالا تعداد امضا کنندگان به حدود ۳۰ هزار نفر رسیده است. همزمان با امضای این بیانیه انسیه خزعلی، معاون امور زنان و خانواده رئیس جمهوری در اینستاگرام خود از آنان برای حضور در نشستی به‌منظور طرح مسائل و مشکلات خود و تبیین راهکارهای عملیاتی برای صیانت از آنان، دعوت کرد. صفحه اینستاگرام «جنبش می‌-تو ایران» هم ضمن تشکر از این ابراز حمایت نوشت: ما فکر می‌کنیم که یکی از مسئولیت‌های شما برای پیگیری این مساله، فراهم کردن فضاییست که در آن خطاب کردن توهین‌آمیز و حامل آزار جنسی و جنسیتی زنان در فضای سینمایی، وقتی از این آزارها حرف می‌زنند، با تبعات مواجه شود. در خواست مشخص ما اینست که به عنوان مثال برخی از افراد رسانه‌ای که در گذشته تا امروز با صحه گذاشتن بر ادبیات خشونت جنسی و جنسیتی با زنان سینمایی برخورد کرده‌اند را پاسخگو کنید.

حالا گویا معاون امور زنان و خانواده رئیس جمهوری این نشست را صمیمی با برخی از زنان امضا کننده برگزار کرده است. او امروز در توئیتر نوشت:« این حساسیت بسیار خوب است حتی اگر چنین آزاری تنها نسبت به یک نفر باشد.معاونت وظیفه دارد با جدیت پیگیر تسریع تصویب قانون کرامت در مجلس؛ اصلاح خلاءها در دستورالعمل‌های موجود و ایجاد ساز و کار لازم برای جرم انگاری هرگونه تعرض به امنیت زنان در همه عرصه‌های اجتماعی از جمله هنر و سینما باشد.این جریان، لازم است با انضباط حقوقی و قانونی لازم در مسیر تعریف شده و نه تحمیل شده قرار گیرد، در این جلسه مدیرعامل خانه سینما و مشاور امور اجتماعی وزارت ارشاد از آمادگی خود برای پیگیری شکایات در این زمینه خبر دادند و جا دارد دلسوزان حقیقی امنیت زنان از این موقعیت استفاده نمایند.»

این در حالی است که چند روز پیش امضا کنندگان نامه اعتراضی درباره «جنبش می‌-تو ایران» رای گیری را ترتیب دادند تا با انتخاب ۵ نفر از میان کاندیداهای مطرح شده، کمیته ای برای پیگیری خواست بیانیه (رسیدگی به خشونت و آزار علیه سینماگران زن توسط کمیته مستقل) تشکیل شود و در نهایت از میان ۵۱۶ رای گرفته شده در بازه زمانی دو روزه،  ترانه علیدوستی، سمیه میرشمسی، غزاله معتمد، هانیه توسلی، مارال جیرانی انتخاب شدند.

البته پس از انتشار این بیانیه، چیستا یثربی در اینستاگرام خود نوشت که ۱۵ سال پیش که برای آزارهای اینچنینی به صنف سینماگران پناه برده از سوی بزرگان صنف به سکوت دعوت شده است:« مگر ۱۵ سال پیش به من نگفتید: چیستا خفه شو! در هر شغلی پیش می‌آید. ممنوع الکارت می‌کند! او وصل است. قدرت دارد تو نه!من یکجا گفتم. مصاحبه کردم و جواب دادم.بعد در اوج ناباوری؛ ممنوع‌الکار شدم!» اما ترانه علیدوستی، بازیگر سینما توضیح درباره این بیانیه و حرکت هنرمندان را با این جملات تکمیل کرد:« این بیانیه برای همه کسانی که مصلحت‌اندیشی باعث شد که طرف حق را نگیرند، پیام ویژه‌ای داشت: این وضعیت دیگر نمی‌تواند ادامه پیدا کند.»

هم صدایی در بیان روایت‌های آزار چطور شکل گرفت؟

جنبش می تو در ایران از حدود دو سال پیش یعنی زمانی که حرف‌های در گوشی درباره آزار و اذیت در برخی مدارس، دانشگاهها یا حتی در محیط مطبوعات ایران به شبکه های اجتماعی راه یافت، جدی‌تر شد و قربانیان با هشتگ‌های #می­­_تو ، #من_هم یا #آزار_جنسی از هنرمند نقاش صاحب نام و چند موزیسین ایرانی گفتند. بعد هم با افشاگری برخی از جمله ریحانه پارسا علیه کارگردانی جوان، و نوشته‌های سربسته اما معنادار هانیه توسلی تابوی گفتن و نوشتن از این آزارها در سینما شکسته شد. تا پیش از این جریانات، همواره انگشت اتهام به سمت قربانی بود و آنها به بهانه از دست دادن آبرو از گفت و گو درباره آزارها منع می‌شدند ولی زنانی که سالها در محیط کار و دانشگاه ساکت بودند اکنون صدای جمعی خود را یافته‌اند. در  دو سال اخیر دستگیری کیوان امام ورودی و طرح اتهام علیه او در دادگاه ، لغو عضویت کامیل احمدی از انجمن جامعه شناسی و تشکیل کارگروه و  «سند راهنمای پیشگیری و مقابله با آزار جنسی در محیط های علمی» در این انجمن، حذف تصویر جلد رمان شازده احتجاب اثر هوشنگ گلشیری با تصویری از نقاشی آیدین آغداشلو در چاپ سال ۹۹ این کتاب و عذرخواهی ناکام محسن نامجو از جمله بازخوردهای جدی این افشاگری‌ها بوده است.

جنبش می تو در سال ۲۰۰۵ جزیی از کمپین مردمی ترویج “توانمند سازی زنان از طریق همدلی”، در میان زنان سیاه‌پوست با تجربه آزار جنسی به ویژه در مناطق محروم بود. واژه می تو هم همان زمان به کار برده شد ولی گستردگی شبکه های اجتماعی در سال ۲۰۱۷ این واژه را فراگیر کرد به ویژه وقتی که «آلیسا میلانو»، بازیگر زن آمریکایی از زنان خواست تا با به کار بردن این هشتگ، تجربیات مشترک خود درباره آزارهای جنسی بگویند و آنها نیز از رفتارهای «هاروی وینستین»، تهیه کننده مشهور هالیوود پرده برداشتند. بعد هم افراد مشهور دیگری چون ون وودی آلن، کوین اسپیسی و هریسون فورد درگیر این ماجرا و اتهامات آن شدند.