نمی‌دانم آیا واقعاً این دو رقم ربطی به هم دارند یا نه؟

این موضوع چند روزی است که ذهن مرا در گیر خود کرده است. مسئولان بلندمرتبه چندی قبل به دنبال هدف قرار دادن سایت نطنز توسط نیروهای اسرائیلی، برای تلافی در عرض کمتر از دو روز اعلام کردند؛ قادرند در هر ساعت ۹ گرم سانتریفیوژهای با غلظت ۶۰ درصد تولید کنند.

واقعیت این است که به‌عنوان یک شهروند، باید قاعدتاً از شنیدن این خبر خوشحال باشم اما این‌گونه نشد. چرا که این دقیقه‌ها و ساعت‌ها می‌توانند آمار و ارقامی بسیار به ما بدهند. همانند فوت یک ایرانی در هر چهار دقیقه به دلیل کرونا. البته می‌شود آمارهای بسیاری را به آن افزود، البته اگر مسئولان کمی یاری کنند. ازجمله میزان هر دقیقه خشک‌سالی در بخش آب به دلیل سوء مدیریت آب، ساخت‌وساز سدهایی که یک قطره آب هم ‌پشت آن نیست و یا میزان هر دقیقه افتادن یک نفر از طبقه متوسط به طبقه پایین را طبق آخرین آمارمبنی بر ریزش ۵۰ میلیون از طبقه متوسط به طبقه پایین حساب کرد.

ارتباط بین آمار و ارقام این‌چنینی کار سختی نیست و یک حساب سرانگشتی می‌خواهد. کاهش امنیت اجتماعی و اقتصادی در یک کفه ترازو و افزایش در کفهء دیگر آن.

البته که نباید امنیت ملی را فدای اقتصاد و سلامت کرد اما عکس آن هم صادق است، یعنی نباید سلامت شهروندان و امنیت اجتماعی و اقتصادی را فدای سیاست هایی کرد که میزان بازدارندگی آن به نسبت هزینه ها بسیارکم است. تعادل بین این دو، هنری است که به آن فن کشورداری می‌گویند، فنی که می‌تواند بین خواسته‌ها و نیازهای اقتصادی و اجتماعی داخلی با تأمین امنیت جهانی، ارتباط معنادار برقرار کرد.

نظام سیاست بین‌الملل، امروزه براین واقعیت است که حق‌ و حقوق شهروندی با هیچ مؤلفه دیگری قابل تعویض یا جایگزینی نیست. حاکمان و مسئولان سیاسی کشور باید قادر باشند تا بین آن‌ها با ایجاد اولویت‌بندی‌های منطقی همواره چه در عرصه داخلی و چه در عرصه بین‌المللی راه‌هایی را برگزیند که تأمین‌کننده حداکثر منافع ملی و حقوق شهروندان باشد.

آنچه ما در نظام سیاسی و حکومت‌داری در کشور خود می بینیم حکایت از تضاد بسیار آشکار و عمیق بین منافع ملی و داخلی و منافع بخش‌های امنیتی است که ناشی از عدم درک درست از هر دو حوزه در بین دست اندکاران است.

دقیق‌تر باید گفت؛ آنانی که انرژی هسته‌ای موشک و یا غیره را حق ملت می‌دانند به ‌احتمال ‌زیاد تکلیف خود را با سایر حق ‌وحقوق‌های ملت روشن نکرده‌اند که اگر روشن کرده‌ بودند این روزها حتماً اظهار می‌داشتند که تزریق واکسن برای جلوگیری از مرگ ‌و میر مردم نیز حق مسلم آن‌ها است.

حق، خودش به ‌تنهایی کلمه سنگینی است. وقتی‌که مسلم را هم به آن می‌آویزیم که دیگر شاید نتوان تکانش داد. هم در قانون اساسی و هم در سایر قوانین، مردم را حقوقی است بر حاکمان و حاکمان را نیز حقوقی بر مردم. مردم باید هزینه ی آنچه برایشان صورت می‌گیرد را بپردازند و دولت هم باید هر آنچه از وسایل و ابزار آرامش و سلامت شهروندان است، فراهم کند. در غیر این صورت بحران‌های شدید اجتماعی و اقتصادی گریبان ملت را خواهد فشارد و وزنه ی یک ‌طرف ترازو به سنگینی طاقت ‌فرسایی خواهد رسید.