اعظم طالقانی نزدیکترین فرزند آیت الله طالقانی بود و به لحاظ معنوی بسیار به پدرش نزدیک بود. رفتار و روش آیت الله طالقانی در دخترش نیز دیده می شد. متأسفانه قبل از انقالب من او را نمی شناختم تا هفته ای در ماه رمضان که مسجد هدایت تعطیل شــد و مرحوم آیت الله طالقانی تبعید شد. از آن به بعد با او ارتباط نداشــتم. آنچه برایم خاطره انگیز است رفتار و روش آیت الله طالقانی در بند یک زندان اوین بود. ما بخت این را داشــتیم که یک سال و نیم در زندان در خدمت او باشیم. روش و رفتارش طوری بود که با مسئولان زندان به توافق رسید، که هفته ای یک روز با دخترش دیدار داشته باشد. آیت الله طالقانی بحث های قرآنی می کرد. روزی که آقای طالقانی برای دیدن دخترش آماده می شد، روحیه و رفتارش کاملا متفاوت بود. می توانســتیم عواطف و احساســاتش را نسبت به دخترش ببینیم. عاطفی بودن از ویژگی های مرحوم آیت الله طالقانی بود. در واقع یک شخصیت رحمت للعالمین بود و در ایشان هاله ای از رفتار و شخصیت پیامبر دیده می شد. بعد از پیروزی انقلاب، حوزه ها از هم جدا شــد. ترسیم کردن فضا برای جوانان امروز کار مشکلی است. پیامدهای آن فاجعه ارتداد است که با نسل امروز خیلی فاصله دارد. سازمان مجاهدین خلق را بت کرده بودیم و خصوصیاتی که به عنوان نماد جهاد بود. یک مرتبه این ســازمان، اعلام مواضع مارکسیسم کرد که فاجعه تلخی بود. برای مرحوم آقای طالقانی این موضوع ناراحت کننده بود. او کسانی را که در این سازمان بودند، مانند فرزندان خود می دید، البته نه آن دسته را که مرتد شده بودند. امید داشت آنها نیز به سازمان برگردند. در مجلس اول به عنوان نماینده تهران بود و به دلیل شرایطی که در سازمان مجاهدین خلق پیش آمده بود نگاه ها و برخوردها متفاوت بود. خانم طالقانی نسبت به پدرش ارادت خاصی داشت. آقای طالقانی امید داشتند که بخش باقیمانده در سازمان حفظ شود و برعکس ما نسبت به آن بدبین بودیم و سخت بود که باور کنیم کسی از آنها وفادار بماند. این باعث شده بود که با ایشان همراه نباشیم. بعد از مجلس خارج شدیم و به قسمت اجرایی رفتیم. او در حوزه های مختلف فعال بود. در حوزه مسائل فرهنگی و اجتماعی گفت وگو می کردیم. در کابینه شهید باهنر در قسمت اجرایی بودم. تعداد خانم های مذهبی مبارز جامعه که پیگیر دغدغه و حقوق زنان هستند، بسیار انگشت شمار است که خانم طالقانی از آن گروه است. اعظم طالقانی، مبارز و اولوالعزم بود. کسی بود که کمتر تحت تأثیر مشکلات و عوامل منفی قرار می گرفت. همه زندگی اش وقف دغدغه ها و تلاش های مربوط به زنان بود. همه با نشریاتی که منتشر می کرد مانند پیام هاجر و پیام ابراهیم آشنا هستند. بعد از مرحوم آقای طالقانی تلاشش بر این بود که راه او خاموش نشود. بسیاری از مسائلی که آقای طالقانی برایش مهم بود خدمات امدادی به فقرا و گروه هایی که محروم بودند. او مخفیانه در مورد مطالباتی که برای مردم داشتند گام برمی داشت. اینگونه نبود که نهادها به مطالبات مردم توجه کنند ولی نهادی که خانم طالقانی داشت، برای رفع مطالبات مردم بود.