در ۱۵ شهریور ســال ۵۸ اعظم طالقانی را ملاقات کردم. معتقدم که او فرزند آیت الله محمود طالقانی و زنی مبارز بود. برای اهدافش مثل آزادی بخشی، سلامت، کرامت انســانی و اجرای قانون تلاش می کرد. عمرش را وقف هدف اصلی خود کرد. او الگوی تأثیرگذاری برای زنان و مردان از کشــورهای اسلامی بود. بذری در دل جوانان کاشــت و روی آنها تأثیر بســیاری داشت. این اثربخشی در سطح جامعه اجرا خواهد شد. او روی همه ما، که هدفمان سرافرازی کشورمان است اثر گذاشته است. اعظم طالقانی در تفسیر رجل سیاسی بسیار تلاش کرد. از اولین روزها خواست به تصمیم گیران جمهوری اسلامی نشان دهد که برای اهداف اصلی جمهوری اســامی مبارزه می کند. مبارزه او قبــل از انقلاب برای تحقق جامعه هدفمنــد بود و بعد از انقالب نیز برای به ثمر نشــاندن هدف اصلی انقلاب تلاش کرد. حتی در آخرین ســال با واکر برای ثبت نام به وزارت کشــور رفت. متأسفانه تنگ نظری ها و جزمی نگاه کردن به اندیشــه های انسان ساز بسیاری از متفکران از جمله اعظم طالقانی؛ سبب شــد آنطور که باید و شاید در توده جامعه شناخته نشــود. وقتی زلزله مرزگان اتفاق افتاد، در معیت او به آن روستاها رفتیم. اسمش را که می گفتیم حتی بچه های ده ســاله او را می شناختند. زیبایی اندیشه طالقانی در درازمدت، اثرات بســیاری را خواهد گذاشت. وقتی نشریه پیام هاجر را برایش محدود کردند، پیام ابراهیم را منتشر کردند. او راه و منشش را تا آخرین لحظه دنبال کرد حتی در زندگی شــخصی اش با تمام شکنجه ها و سختی هایی که از ساواک دیده بود. این ســیر زندگی او بود. برای تمام زنان، الگوی ناشــناخته را شناخته تر کرد. در شــیراز و روستاهای دورافتاده به محرومان کمک رسانی می کرد و به زنان بی سرپرســت در موسسه خودش کار می داد، تا بتوانند زندگیشان را شرافتمندانه بگذراننــد. افتخار می کنم، در کنــارش بودم و آموختم. امیــدوارم من هم بتوانم انجام وظیفه کنم. در واقع توصیه هایی را که برای به اجرا درآوردن قانون اساســی و قانون موضوعی کشور تلاش کردند، دنبال کنم. نمی توانم بگویم در همه مواردی که عنوان می کرد، گوش شــنوایی بود چون قدرتی نبود. او هرگز از رسانه ملی که بیت المال بود استفاده نکرد تا به جامعه معرفی شود.