با سلام و تحیات؛
با درود به امام و ارواح طیبه شهداء آنان که در مکتب حسینی (ع) آموختند‌. همراه و همراز ملائکه شدند و پر کشیدند و رفتند و ما خاکیان را جا گذاشتند. در دل سنگر الله الله گویان در کنار نور کم سوی فانوس زمزمه کردند و با اشک وصال به سوی معبود شتافتند.
اینان حسن باقری ها و باکری ها بودند سینه را بر تپه ماهورهای موسیان ایلام گذاشتن، آماج گلوله سرخ دشمن شوند تا مبادا وطن با تیر دشمن زخمی شود. این نابغه های مکتب سرخ شهادت حسین (ع) علی اصغر (ع) را به قربانگاه فرستاد و شهد شهادت در مسیر اخلاص و قربت نوشیدند و مصداق آیه: *وَلاَ تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُواْ فِی سَبِیلِ اللّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْیَاء عِندَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ* شدند. این قهرمانان و اسوه های والای انسانیت مشابه این انسانهای وارسته و ملکوتی در کجا یافت می شوند.
لیکن امروز دور نگهداشتن نوجوانان از بلیات و آفت های شیطانی با این هجمه گسترده و نجات آنان از شر ابلیس و وسواس الخناس با کدام موعظه و مسلک می توان رهایی داد. در این دنیای فریبنده و زرق و برق دام های گسترده برای تخریب و پوچی نیستی نهایتاً بی‌هویت و دور کردن از شهادت طلبی سوق می دهد اکنون به کدام ریسمان چنگ زنیم در این دنیای تاریک پر ماجرا که ره سعادت بازگردانیم. خوشبختانه در میان این نسل که کسانی همانند نوجوان مهرشاد سهیلی عزم را جذم کرده است که در این پیکار فرهنگی بند پوتین های خود را محکم ببندد و ملبس به لباس بسیجی آگاه به حقیقت در بضاعت خود سالیان سال در مانوس شدن با مسجد و هیئت با کوفتن میخی به دیوار با دستان کوچکش علم حسین را بر پیشانی مسجد برافراز و گویی آب زلال بود هر ساله با اشتیاق خود را از آن سیراب می کند خواب و خیال را در برنامه های حسینی گذاشت وی با نصب تصاویر شهدا و متن زیبای وصیت‌نامه آن‌ها دانشگاهی برای ساختن خود برگزید. او از حسن ها و باکری ها ایثارگری و از خودگذشتگی را آموخته و از امام زمان خود یاد گرفته خدمت به مردم کمتر از شهادت نیست.
مهرشاد سهیلی توفیق ملاقات با حضرات آیات مکارم شیرازی، علوی گرگانی، شبیری زنجانی و مرحوم مصباح یزدی را داشته است، نصایح و اندرز های این معماران دین و مفسران قرآن کریم را آویزه گوش خود می نماید و در پیمودن راه به کار می بندد و تاکیدات آنان را مصباحی در جهت رسیدن به اهداف بلند خود قرار می‌ داد. او می داند که با عنایت به این حدیث: اگر کسی بمیرد و امام زمان خود را نشناسد در مرگ جاهلیت مرده است. با نصب العین قرار دادن فرمایشات مقام معظم رهبری (مدظله العالی) و چراغ راه مراجع عظام تقلید این حرکت خداپسندانه را آغاز کرده است. مهرشاد دائم در تکاپو و جوشش است او میتینگ و جلسات برگزار می‌کند پیام بزرگان را جاری و ساری میکند. در دل کوچکش غوغایی است تا از قافله جا نماند. مهرشاد سهیلی امروزه نوجوان ۱۷ ساله در اقصی نقاط کشور در خدمت‌رسانی به مردم محروم رسالت خود را انجام می‌ دهد. سهیلی به سیستان می رود دخترکی می بیند در سایه سار دیواری ترک خورده با مو هایی ژولیده و پای برهنه از فقر و نداری. او را با یک هدیه به لبخند وا می دارد لذتی بالاتر از این برای این نوجوان نیست این نوجوان کوه‌های سر به فلک کشیده کردستان را می پیماند تا دورترین روستا در دل کوه برسد تا سفیری باشد برای کمک رسانی به برادران محروم کردمان. سهیلی صحرا های لم‌یزرع و برهوت زاهدان را در می نوردد تا به کپرنشین های محروم البسه ای را هدیه کند. این نوجوان جسور و با ضمیری پاک و با شتاب و خدا محور در هر زمان و در هر موقعیتی در تمام نقاط جغرافیایی اقلیمی گام می گذارد. شاید در این عرصه ریسمان وصلی بیابد که شهدای هم سن و سال خودش راضی نماید. مهرشاد سهیلی در این مدت چند ساله، هزاران بسته غذایی و پوشاک و دیگر مایحتاج غیر غذایی با برنامه‌ های مدون و ساز و کاری درست و منظم در تمام استانهای کشور توزیع نموده است و به حول قوه الهی با جدیت و استوار با لبیک گویی به فرمان امام خامنه‌ای (مدظله العالی) فعالیت خود را ادامه می‌دهد تا دین خود را به شهدا و راه شهدا و خدمت به ملت شهید پرور ولو اندک بنماید.

«السّلام علیکم و رحمه الله برکاته»