خطر واقعی برای جهان این است که ایالات متحده تعمدا جنگ‌ها را به راه انداخته، هژمونی دلار ایجاد کرده و تقابل میان اردوگاه‌ها به وجود آورده است.

اگر برخی کشورها به دنبال رویکردی ضدچینی به اسم «خطرزدایی» باشند این به معنای آن است که به دنبال فرصتی برای اعمال دیدگاه‌های ضد چین، ضد همکاری، ضد ثبات و ضد توسعه هستند.

مدتی است برخی سیاستمداران غربی در خصوص چین فریاد «خطرزدایی» سر می‌دهند. این به اصطلاح «حذف خطرات» در اصل به معنای تداوم ساخت «دیوارهای یک چهاردیواری کوچک» و تشویق به «جدا شدن از چین و شکستن زنجیره‌ها» است.

بیانیه مشترک اجلاس گروه ۷ که چند روز قبل در هیروشیمای ژاپن برگزار شد در بخش مربوط به چین این گونه آورد «ما بر این باوریم که حفظ انعطاف پذیری اقتصادی نیازمند خطرزدایی و تنوع است» و به این ترتیب بار دیگر تلاش جی ۷ برای مهار و سرکوب چین را علنی ساخت.

به اصطلاح «خطرزدایی» که گروه ۷ از آن دم می‌زند فقط برای ثبات زنجیره‌های صنعتی و تامین خطر به ارمغان می‌آورد و موانعی را بر سر راه احیای اقتصاد جهان ایجاد می‌کند.

از «تئوری جدا شدن» گرفته تا «خطرزدایی»، با اینکه گروه ۷ لحن خود را تغییر داده اما نیات پلیدش تغییری نکرده است. بیانیه مشترک نشست هیروشیما با دو رویی اظهار داشت «سیاست‌های ما نه برای آسیب زدن به چین طراحی شده و نه برای جلوگیری از رشد و توسعه اقتصادی چین» و «ما در حال جداشدن از چین یا درونگرایی نیستیم»، اما بیانیه مشترک گروه ۷ مملو از اتهامات بی اساس و انتقاد علیه چین بود. این بیانیه با سیاه‌نمایی سعی در ترسیم چین به عنوان یک خطر و تهدید برای جهان داشت.

مردم می‌توانند به وضوح ببینند که گروه ۷ به شکل روزافزونی در حال جایگزینی «تئوری غیرمحبوب و غیرواقعی جدا شدن از چین با «خطرزدایی» است. این به اصطلاح «خطرزدایی» یک پوشش کاملا جدید برای برخی کشورها به منظور مخالفت با چین و مهار این کشور است. این لفاظی، باد سردِ ناشی از جنگ سرد و بازی مجموع صفر را در جهان منتشر می‌سازد. جهانی سازی اقتصاد یک روند تاریخی مقاومت ناپذیر است و دسته بندی بین‌المللی علمی و معقول سیستم کارگری به کشورها کمک خواهد کرد تا از مزایای خود بهره برده و کارایی را بهبود بخشند.

اقتصاد چین عمیقا با اقتصاد جهانی پیوند خورده است. طی سال‌های اخیر، برخی کشورها رویکرد «جدا شدن» از چین را به اجبار به پیش بردند که غیرممکن بودن آن به اثبات رسید. طی سال ۲۰۲۲، حجم تجارت میان چین و ایالات متحده به حدود ۷۶۰ میلیارد دلار رسید که بسیار بیشتر از ۵۸۳٫۷ میلیارد دلارِ سال ۲۰۱۷ است.

آمریکا قادر به تحقق هدف خود برای «جدا شدن» از چین نیست اما برخی کشورها را تحریک می‌کند تا از پوشش «خطرزدایی» استفاده کنند. مجله آلمانی «اشپیگل» در گزارشی نوشت «خطرزدایی» یک «واژه جادویی» است که توسط غرب برای ماستمالی اختلافات خود استفاده می‌کند. وقتی با چین سر و کار دارید، «خطرزدایی» غیرسازنده خواهد بود. وقتی از «خطرزدایی» حرف می‌زنیم اول از همه باید بفهمیم خطر چیست و از کجا می‌آید.

ایالات متحده طی سال‌ها بی محابا جنگ‌هایی را به راه انداخت، هژمونی دلار ایجاد کرد و میان اردوگاه‌ها تقابل به وجود آورد، پس اینها خطرات واقعی برای جهان هستند. آمریکا آغازگر اجبار اقتصادی و مجرم اصلی تضعیف تجارت آزاد و ثبات زنجیره‌های صنعتی و تامین است. ایالات متحده از دهه ۸۰ میلادی بارها تحریم‌های اقتصادی علیه ژاپن وضع کرد و‌ صنایع برتر ژاپن را با ابزارهای مختلف سرکوب نمود به گونه‌ای که در سطح کتب درسی می‌توان از آن به عنوان اجبار اقتصادی نام برد.

آمریکا از تاریخ ۲۴۰ ساله خود فقط ۱۰ سال را در جنگ به سر نبرده؛ دو سوم موارد نقض سازمان تجارت جهانی توسط ایالات متحده ایجاد شده؛ سیاست مالی تهاجمی و سیاست پولی رادیکال و ناپایدار آمریکا جدا ثبات مالی جهان را تضعیف کرده است…حقایق این امر را به شکل انکار ناپذیری ثابت می‌کند که ایالات متحده بزرگترین منبع خطر برای جهان است.

اگر برخی کشورها به دنبال رویکردی ضدچینی به اسم «خطرزدایی» باشند این به معنای آن است که به دنبال فرصتی برای اعمال دیدگاه‌های ضد چین، ضد همکاری، ضد ثبات و ضد توسعه هستند.

چین متعهد به مسیر توسعه صلح آمیز است و قاطعانه یک راهبرد گشایش منجر به منافع متقابل و نتایج برد-برد را دنبال می‌کند. طی ۱۰ سال گذشته، میانگین کمک چین به رشد اقتصادی جهان از مجموع کشورهای گروه ۷ فراتر رفته است.عملیات اقتصادی چین قدرت احیای خود را حفظ کرده به گونه‌ای که فرصت‌های بیشتری را برای کل جهان به ارمغان خواهد آورد.

سازمان ملل پیش بینی خود از رشد اقتصادی چین را از ۴٫۸ درصد به ۵٫۳ درصد افزایش داد. بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول نیز پیش بینی‌های خود از رشد اقتصادی چین برای سال جاری میلادی بالا برده و در خصوص چشم اندازهای توسعه اقتصادی چین ابراز اطمینان کردند.

طبق نتایج نظرسنجی انجام شده توسط «شورای ترویج تجارت بین‌الملل چین»، ۹۲٫۴ درصد شرکت‌های با سرمایه خارجی مصاحبه‌شونده اعلام کردند که جایگاه چین در تصمیم‌های سرمایه گذاری جهانی آنها افت نکرده است. حقایق ثابت کرده که چین به جای ایجاد چالش، فرصت، به جای هرج و مرج، ثبات و به جای ایجاد خطر، اطمینان برای جهان به ارمغان می‌آورد.

جهان نمی‌تواند از چین جدا شود و کشورهای خاص نباید با هدف گرفتن چین به دنبال «خطرزدایی» باشند. آنچه جهان نیاز دارد کنار گذاشتن ایدئولوژی محفل‌های کوچک است تا به طور کامل خطر مهار و سرکوب دیگر کشورها بر طرف شود.

گروه ۷ باید منطبق با روند عمومی دوره باز بودن و جامعیت رفتار کند، چندجانبه گرایی واقعی را دنبال نماید و اقداماتی انجام دهد که به نفع احیای اقتصاد جهان و توسعه صلح آمیز باشد تا احترام اساسی جامعه بین‌الملل را از آن خود کند.