اولین بــار در مجلس اول اعظم طالقانی را ملاقات کــردم. یکی از نمایندگان مجلس اول بود. بسیار خوب صحبت و اظهارنظر می کرد. حقیقت این اســت که مجلس اول، مجلس انقلابی بود و بعضی افراد انقلابی تحصیلات کافی نداشتند و فقط انقلابی بودند. مجلس اول مجلس قانون و هنجار و مسائل اجتماعی نبود و فقط انقلابی بود. بنابراین جماعت اقلیت نهضت آزادی، توان صحبت نداشــتند. تنها نطق بازرگان در مجلس اول که نیمه کاره ماند و با راه انداختن جنجــال ادامه آن را قطع کردند. در جریانی نطق صباغیان منجر به نزاع و باعث کتک خوردن او هم شــد. بعد معین فر که خداوند او را رحمت کند، کنار هاشــمی رئیس مجلس، با دســت به میز زد و به هاشمی گفت: »چرا جلوی این وضع را نمی گیرید.« ۱۲ نفر صباغیان را کتک زدند. حتی زمانی که خون آلود، روی صندلی نشسته بود باز هم او را می زدند و از الفاظ رکیک استفاده میکردند. در آن زمان وضعیت طوری بود که اشخاص نمی توانستند فعالیت آزادی داشته باشــند و در چارچوب قانون و مقررات و مصلحت کشور کاری انجام دهند. من درصدد این نیستم که بگویم چه گروهی ساعی بودند و چه گروهی بیکار، اما اکثریت مجلس، برای انقلابیون بود که تفکرشان تفکر انقلابی بود و نه تفکر قانون و مقررات و موازین. در عین حال اعظم طالقانی، با شــجاعت و تسلط در بسیاری از موارد اظهارنظر می کرد. خاطرهای که از او به یاد دارم این اســت که از من خواســت که شرحی را بخوانم و من توان انجام این کار را نداشتم. او شرح را خواند و نشان داد یک خانم فعال، پرکار، پرحوصله، صبور، توانا و شــجاع است. بعد از تمام شدن مجلس اول هم من او را در حال فعالیت می دیدم. انتشار نشریه هاجر، اداره مرکز زنان، برگزاری مجالس خاص سیاســی زنان، از جمله کارهای او بود. چندین بار برای ریاســت جمهوری ثبت نام کرد و مدعی بود مســئله رجال در قانون اساسی مربوط به زن و مرد می شود.