قرن هاست
قهوه قجری را از حفظم
و به سلامی می اندیشم
که تو نگفتنش را دوست داری
و به دختری لبخند می زنم
که سال هاست
آخرین طبقه از بلندترین برج
به او اندیشیده
تصمیم بگیر امشب
برای سلامی که هرگز نگفته ای
تصمیم بگیر امشب
مرگ یا قهوه قجری؟
که محشور شده ام من
برای ارادت به خدایانی
که بی تو می میرند