سالمندی مرحله ایی از زندگی است ،که ناگزیر بایست از آن گذر کرد: سنی که به فراخور موقعیت فیزیکی و اجتماعی فرد ، اورا دچار تغییراتی در وضعیت جسمانی اش می کند ، ایجاد محدودیت هایی در توانایی ها و فعالیت هایش ، که خواه ناخواه او دچار رکود و انزوا می شود .

برای کند کردن این چرخه ٫ایجاد روابط با نسل های دیگر بسیار مهم است .
مخصوصا وقتی که پدر بزرگ و یا مادر بزرگ باشی و دارای نوه
حس اینکه دوباره زندگی را در زمانی دیگر به تجربه گری می پردازی زیباست
از دالان خاطرات تلخ و شیرین می گذری و دست نوه شاداب و سرمست از کودکی ات را می گیری و با هیجانی وصف ناپذیر دو حس را شرو ع به تجربه گری می کنی اول نوه داری که خود جز تجربیات نخست زیسته ات است و دگر تجربیاتی که داشتی را دوباره با نسلی بسیار جوان تر در چندین دهه فراتر آن را دوباره لمس می کنی مانند شبنمی بر روی برگ های گل ، حسی به همان طراوت و زیبایی بی هیچ قید و بند مادی و دنیوی و خودت را ریشه های های این گل زیبا می بینی که رقص کنان به آسمان قد می کشد.

داستان خواندن ،در پارک دویدن، عکس دیدن و گفتن خاطرات پدربزرگ و مادربزرگ از شیرین ترین لحظاتی است که کودک می گذراند و این حس به زیبایی در تقابل است چون پدربزرگ و مادربزرگ هم به وجود ارزشمند خودشان پی می برند، و این انرژی بین نسل ها ٫باعشق به جریان در می اید.
فیلم مستند قصه های مادر بزرگ
یکی از کارگردانان کشورمان آقای داریوش کرمیار
در فیلم کوتاهی به نام : قصه های مادر بزرگ این حس زیبای بین نوه و مادر بزرگ را به خوبی نشان می دهد
مادر بزرگی که بعد از سکته مغزی دچار فلج اعضا شده و بستری می باشد ‌نوه در پی جستجوی این عشق و عاطفه دلتنگ شنیدن قصه ایی با صدای دلنشین مادربزرگ است به ناچار خود کتاب داستان را بالای بستر ش می برد و برای او می خواند .
این فیلم برنده جایزه‌ در جشنواره صلح و سال ۱۳۹۳ تقدیر دیپلم افتخار از امور سینمایی دارالفنون و صلح اکران در سینما فلسطین در جشنواره عمار شده است.

Golnarghasimi.com
آدرس آپارات

https://www.aparat.com/v/kPYtq